Nationalism is for men.....
Ik heb alle hoogtepunten van Edinburgh gezien in 40 minuten. Nu hoor ik iedereen hardop denken dat dat onmogelijk is en dan moet ik maar meteen toegeven dat ik klein beetje vals heb gespeeld. Het was zaterdagavond toen een man die duidelijk iets te veel alcohol gedronken had de KFC inkwam waar ik zat te whatsappen (op het internetnetwerk van de MacDonalds ernaast) en een cola met een miniwrap aan het nuttigen was. Meneer besloot om aan het tafeltje naast me te gaan zitten en hij nam mij de komende 30 minuten helemaal in zich op. Terwijl ik me vooral concentreerde op mijn gesprekken op whatsapp begon hij van alles tegen me te zeggen waar ik eigenlijk niets van verstond. Meneer bleef volhouden en hij had het maar over zijn kaartspelletje, maar ik bleef het negeren aangezien ik het toch niet verstond. Totdat hij besloot om een stoel naast me te schuiven en aan de hand van zijn kaartspel me heel Edinburgh te laten zien. Op elke kaart stond namelijk een must-have-seen-place van Edinburgh. Dus zo werd ik in 40 minuten meegenomen naar alle places-to-be en kreeg ik uitgebreid anekdotes. Zo is er een standbeeld van een hond (Bobby) die iets verderop ligt begraven met een man (en ik heb het standbeeld van Bobby inmiddels al in het echt gezien :P), zijn er een aantal pubs die je gezien moet hebben, zijn er hele mooie tuinen, het kasteel, de school voor doven, allerlei monumenten en ga zo maar door. Er kwamen verhalen over hoe hij mensen versloeg met whiskey drinken en dat hij wil dat de vlag van Edinburgh zal wapperen bij het kasteel. Het nationalisme droop ervan af (toch gek dat ik altijd mannen ontmoet die sterke nationalistische gevoelens hebben) en eigenlijk heb ik me best vermaakt met deze man :P
Inmiddels heb ik de eerste colleges gehad en vakken voor het hele jaar gekozen. Het eerste semester volg ik Theories and Theorists in Nationalism Studies, War and Morality en The Middle East in International Relations. Dit houdt in dat ik dinsdag, woensdag en donderdag colleges en seminars heb en vrijdag en maandag vrij ben (heerlijk lang weekend :P). Ik ga nog even kijken of ik als extra vak Nations and Nationalims mag doen. Voor het tweede semester heb ik gekozen voor Political Islam in the Middle East en International Security naast mijn hoofdvak Comparitive Perspectives in Nationalism Studies. In dit semester zit ook nog een vak waarin je zelf een literatuurlijst mag samenstellen en daar onder leiding van een supervisor een paper van maakt. Misschien ga ik nog switchen naar dat vak, maar het tweede semester is pas in Januari. Van april tot augustus heb ik dan de tijd voor mijn scriptie en ik heb al toestemming gevraagd aan de program director om veldwerk in het buitenland te gaan doen en dat was geen probleem volgens hem :) Baskenland here I come!!!! (als ik niet verander van scriptieonderwerp naar iets met het Midden-Oosten het komende collegejaar)!
De program director is echt een super aardige man. Hij verontschuldigde zich deze week voor het feit dat ik het enige meisje ben die dit jaar Nationalism Studies doet en hij stelt me voor aan iedereen die we tegenkomen. We zijn met 9, 8 jongens en Mar-Lisa! Overigens is er wel nog een Nederlander en die heeft ook nog eens aan de VU gestudeerd. Iedereen is ook natuurlijk ouder, en iemand van 20 die een master doet vinden ze dan ook best jong! Sorry guys I am already here! Vakken zijn overigens interdisciplinair dus dan zijn de groepen veel groter en dan zijn er zeker ook genoeg meisjes :P Na de eerste meeting met mijn classmates nam één van de jongens me mee naar de studentenbar op de campus en hebben we gepraat over voetbal, politiek en nationalisme. Best leuk aangezien de jongen een Schotse nationalist is en groot voetbalfan, perfect om me uren mee te vermaken dus! Over 2 jaar is er een referendum in Schotland waarin de mensen mogen stemmen of ze onafhankelijkheid willen ja of nee.... De jongen vertelde me dat hij niet zeker is of het over twee jaar al gaat gebeuren, maar hij hoopt wel dat Schotland in de toekomst onafhankelijk gaat worden. Schotten en Britten verschillen namelijk nogal in politieke voorkeuren enzo. Wat wel grappig is dat iedereen uit de EU die een bachelor doet in Schotland geen collegegeld hoeft te betalen, maar de Britten dan weer wel aangezien zij niet uit een ander land komen maar uit de UK... Daar zijn de Britten nogal boos over aangezien velen van hen hier studeren!
De huizenjacht was soms echt een drama. Ik heb echt de meest paupere flats gezien de afgelopen dagen (kapotte bedden, halve keukens, spinnen, stinkhokken en ga zo maar door), een flat voor onze neus weggekaapt zien worden in de vroege morgen en roomies af zien haken. Inmiddels heb ik samen met 3 nieuwe flatmates borg betaald voor een super mooie flat dichtbij alles dus ik hoop dat we daar over twee weekjes in kunnen trekken! Mijn flatmates zijn allemaal jongens uit verschillende landen (Spanje, Nieuw-Zeeland en Syrië). Voor de Spanjaard was de vraag Barça of Real natuurlijk de eerste die ik hem stelde en toen hij Barça antwoordde was ik meteen tevreden! Toch nog iemand om over voetbal te praten in het huis en daarnaast iemand waar ik Spaans mee kan praten als ik dat wil oefenen, goed geregeld al zeg ik het zelf. Aangezien ik de enige vrouw des huizes zal zijn heb ik besloten dat ik de baas ben straks.... Ook al ben ik de jongste (zoals eigenlijk overal)!
Aangezien het guesthouse me elke nacht 75 euro kostte ben ik heel blij met het feit dat ik voorlopig even bij de jongen uit Syrië en zijn flatmate inwoon, al is zijn flat een beetje ver van alles af. Ik kan het heel goed met hem vinden en ik heb hem daarom maar geadopteerd als mijn grote broer (die had ik nog niet :P)! Al zijn familie zit in Syrië en in deze dagen is dat niet echt een pretje. Om 9 uur is het dus standaard dat het Syrische nieuws ingeschakeld wordt op de laptop, maar echt vrolijk is het niet en het wordt steeds erger helaas. Het is moeilijk voor te stellen als je in een land woont waar alles zo goed is dat kilometers verderop een land totaal vernietigd wordt..... Vooral als je helemaal niets kunt doen :(
Aangezien onze flat super mooi is en alle ruimte heeft nodig ik bij deze iedereen uit om vanaf 2 oktober mij te komen bezoeken! Met de boeking van mijn bagage is er iets misgegaan waardoor ik ook op de terugvlucht (voorlopig staat die gepland voor 23 december) voor mijn kerstvakantie in Nederland twee koffers van 23 kilo plus een handbagagekoffer van 12 kilo mee mag nemen dus ik zoek nog vrijwilligers om diehard te gaan kerstshoppen..... Inschrijven kan vanaf vandaag!
Edinburgh is een hele mooie en levendige stad (heeeel veeel internationale studenten) voor alle mensen die dat misschien verkeerd begrepen hadden uit mijn vorige verhaal. Alleen de huizen zijn gewoon echt niet mooi en er lopen heel veel mensen rond die veel weg hebben van de travellers (voor een ieder die dat op tv kijkt). Heel veel tokkies zeg maar en daarnaast wist ik niet dat Wayne Rooney zo'n grote familie had.... En nee ik scheer niet iedereen over één kam want er zijn ook super aardige, lieve en schattige Schotten hier :) Onverstaanbaar of niet :P Het stikt hier wel van de Chinezen en die klitten ook allemaal samen... Kippenhokken int Chinees zeg maar! Maar de tijgermoeders hebben dus weer goed hun best gedaan om hun kroost op de uni te krijgen, bravo!
Ik zou honderdduizend grappige anekdotes kunnen vertellen over de afgelopen dagen, maar het is toch minder leuk als je er niet bij was. Ik heb het gevoel dat ik hier al heel lang ben doordat er zoveel gebeurd! Ik wil nog wel even kwijt dat een chinees in een kilt echt geen gezicht is. Dus beste meneer Chu CHi whatever doe dat ding alsjeblieft snel uit, u bent veel te tenger voor zoiets! Die winkels die die kilts verkopen zijn trouwens wel zo slim om in het weekend tot vet laat open te blijven wat ervoor zorgt dat er nog al eens dronken jongeren in kilts rondlopen :P Oh en mijn Nieuw-Zeelandse huisgenootje (die eigenlijk gewoon Brits is) zegt dat zijn vader op de kerstman lijkt.... Ik hoop dus nu dat ik die man nog een keer ga ontmoeten de komende weken aangezien hij voorlopig nog even door Europa aan het rondtrekken is. Die jongen studeert overigens iets met het componeren van muziek dus we hebben hem meteen de taak van muzikaal vermaak meegegeven voor het komende jaar!
Nou ik zal eens even lekker gaan douchen en de supermarkt zoeken om iets in te slaan voor het avondeten! Iedereen bedankt voor alle leuke en lieve reacties en belangstelling voor alle gekke dingen die ik hier beleef en meemaak. Ik ben graag op de hoogte van al jullie nieuws dus blijf me vooral berichten! Lang leve internet! Moederlief heeft geleerd om te whatsappen en dat is echt een uitkomst :p Voor een ieder van jullie: tot whatsapp, facebook, of berichten via wat voor medium dan ook :) En vergeet je vooral niet in te schrijven voor het kerstshoppen ;)
Lots of love from Edinburgh!
You sound Brittish
Echte Basken Huilen Niet....
Txoria Txori
Hegoak Ebaki Banizkio
Neria Izango Zen
Ez Zuen Aldegingo
Bainan, Honela
Ez Zen Gehiago Txoria Izango
Eta Nik… Txoria Nuen Maite
Gek hoe ik het lied al zo vaak heb gezongen voor die bewuste dag, samen met haar en haar vader. Die dag dat het eigenlijk sinterklaas is, maar hoewel die volgens de legende uit Spanje komt kent geen enkele Spanjaard of Bask hem. Precies een week voor haar zesde verjaardag en 13 dagen voor mijn vertrek naar Nederland. Precies een dag voor constitution day, de dag dat Spanje gedenkt dat zij al weer 33 jaar een ‘democratie’ is. Of is het eigenlijk ´zou moeten zijn´? Vraag het aan degenen die dit lied zingen zou ik zeggen…..
Txoria Txori is verreweg één van de meest bekende Baskische volksliedjes en als je aan een echte Bask vraagt om het te zingen merk je ook meteen dat het meer dan alleen een liedje is. Letterlijk gaat het lied over een vogel, een zeer geliefde vogel. De zanger zingt: Als ik haar vleugels zou afknippen zou ze helemaal van mij zijn. Ze zou niet meer kunnen vliegen. Maar dan zou ze geen vogel meer zijn en ik hou van mijn vogel. Heel toepasselijk ook de titel: ‘Een vogel is een vogel’. Natuurlijk zong Mikel Laboa, de schrijver van dit lied, over Baskenland en hoe zij graag vrij zou willen zijn. En hoe dubbel was de betekenis op die bewuste dag, 5 december. Want hoe graag mijn vriend ook wil dat Baskenland onafhankelijk wordt, vandaag zong hij de woorden omdat hij zijn kleine meisje losliet.
Even terug naar woensdag 30 november, toen ik voor het laatst een blog schreef. Toen ik schreef dat het niet zo goed ging met het dochtertje van mijn vriend. Die middag had ik afgesproken met een vriend die ik 3 jaar geleden heb ontmoet. Op de één of andere manier is het ons niet gelukt om al die weken dat ik hier al ben iets af te spreken. Een gevalletje beter laat dan nooit zal ik maar zeggen, want het was zeker gezellig :) Maar goed Ander ging weer terug naar zijn appartementje en ik ging nog even langs mijn kleine prinsesje en haar vader om te kijken hoe het ging. Ik werd blij verrast toen ik het huis in liep, want het meisje was wakker en toen ze mij zag rende ze naar de bank . Met een geheimzinnig lachje op haar gezichtje zei ze: “Ama Lisa I got a present for you” terwijl ze haar handjes op haar rug hield. “Close your eyes”…. Ik deed netjes wat me gevraagd werd en ik hoor de dat ze naar me toe liep. Opeens voel ik iets zachts tegen mij wang. “Surprise!” riep ze lachend en toen ik mijn ogen opende zag ik een pinguïnknuffel. Om zijn rechtervleugeltje zat een klein boekje gebonden: een woordenboekje Baskisch-Engels Engels-Baskisch! Ik tilde het kleine meisje met de pinguïn in haar handjes op en vroeg: “How did you knew that I love penguins?” Ze antwoordde: “Because I was in the zoo with you remember”. Helaas moest ik al snel weer richting huis want er stonden nog twee presentaties en 1 toets op me te wachten en eigenlijk was ik nog steeds best moe. Maar de vrolijkheid van het kleine meisje deed me goed en afscheid nemen van haar op deze manier is altijd beter dan wanneer ze zwak is.
De presentaties heb ik uiteindelijk nog laat in de avond, zeg maar gerust ’s nachts, gemaakt en voor de toets had ik geen energie meer (een hoge dosis frustratie over de spelfouten in de powerpoint waren hier mede de oorzaak van eigenlijk :P). Maar goed het hoogste cijfer zou tellen en ik had al een 89/100 en dat vond ik wel goed genoeg. Ik dook mijn bedje in, zette de wekker op mijn mobiel en was klaar voor een paar uurtjes nachtrust. Toen ik inmiddels al in dromenland was kreeg ik een smsje van mijn vriend dat het helemaal niet goed ging met zijn dochtertje. Van smsjes wordt ik meestal wel wakker, dus dat was nu ook het geval. Ik belde hem meteen en vroeg of ik moest komen. Hij zei van alles maar ik kon er geen touw aan vast knopen, wat wel genoeg over de situatie zei. Zo snel als ik kon begaf ik me richting zijn huis. De deur was open en ik rende naar zijn slaapkamer. Hij zat op het bed met zijn dochtertje in zijn armen terwijl hij haar haartjes en haar gezichtje streelde. Ik zag hoe haar voorhoofd nat was van het zweet en haar haartjes aan haar hoofd plakten. Traantjes liepen over haar wangetjes en af en toe hoorde ik een snik. Ik ging naast ze zitten, aaide het kleine meisje over haar bolletje en vroeg: “Hey little princess what’s wrong”. Er volgden zware uurtjes. De dokter kwam even langs en ze kreeg een hogere dosis pijnstillende medicijnen. En we wisten allemaal dat het zomaar het einde kon zijn…. Hij zong liedjes voor haar en heeft haar de hele nacht in zijn armen gehouden. Zo ook dat ene liedje dat ik al duizenden keren had geluisterd in die periode. Hoe confronterend was de tekst, elke keer weer.
Cover my eyes
Cover my ears
Tell me these words are a lie
It can’t be true
That I’m losing you
Sun cannot fall from the sky
Can you hear heaven cry
Tears of an angel……
Stop every clock
Stars are in shock
River would run to the see
I won’t let you fly
I won’t say goodbye
I won’t let you slip away from me
Can you hear heaven cry
Tears of an angel…..
So hold on, Be strong
Every day, Hope will grow
I’m here, Don’t you fear
Little one, Don’t let go…..
Cover my eyes
Cover my ears
Tell me these words are a lie
In de morgen van 1 december is ze uiteindelijk overleden. In de armen van haar liefhebbende en zorgzame vader. Haar laatste woorden waren: “Aitatxo….. Maite Zaitut” (Daddy… I love you). Hij kuste haar voorhoofdje en zei dat ze al die tijd dapper en sterk was geweest en dat het tijd was om te gaan. Hij wist het, zij wist het, ik wist het. De wereld verloor een engeltje, maar we wisten ook dat het beter was zo. En dan moet je opeens allemaal dingen regelen…. Mijn vriend had besloten dat hij haar die maandag wilde begraven, omdat hij zelf haar kistje wilde schilderen. Hier is het namelijk heel normaal dat je binnen 1 of 2 dagen al wordt begraven. Daarnaast wilde hij haar tot die dag thuis houden, wat ook niet echt gewoonlijk is. In de dagen die volgden beschilderde hij haar kistje met bloemetjes, vogeltjes, vlinders en een Baskische vlag. En hij schreef erop:
“Ezin da hitzekin esan zenbat maite zaitudan. Nire bizitzako maitea zara! Muxus aitatxo”
“There are no words to describe my love for you. You are the love of my life! Kisses daddy”
Die zaterdagavond stonden opeens 5 vrienden voor de deur. Mijn vriend heeft de laatste tijd amper tijd voor zijn vrienden gehad door de vele ziekenhuisbezoeken van zijn dochtertje en alles wat ermee gepaard ging. Het zal maanden geleden zijn dat hij ze voor het laatst had gezien, maar hier waren ze opeens om hem te steunen nu hij het nodig had. Ik liet ze binnen en ik zag ze allemaal even schrikken toen ze het kistje in de kamer zagen. Mijn vriend vroeg ze verder te komen en zei dat zijn dochtertje boven was en dat hij het kistje nog aan het schilderen was. Het was even onwennig, want wat moet je zeggen tegen één van je beste vrienden die je al een tijdje niet meer hebt gezien en die zijn dochtertje heeft verloren. Maar het ijs was al snel gebroken en ik vind het nog steeds dapper dat ze zijn gekomen. Echte vrienden zullen je nooit vergeten! Ik zei dat ik naar huis ging om Barcelona te kijken en ik gaf de jongens allemaal 2 zoenen om daarna het huis te verlaten. Voetbal werd een welkome afleiding in de die dagen. Gewoon even Athletic kijken of even Barça en de rest van je gedachten uitschakelen!
De begrafenis was besloten met familie en vrienden. Mijn vriend sloot af met de woorden die hij ook op haar kistje had geschilderd en hij zong nog een keer alleen het lied dat we samen al hadden gezongen. In het weekend hadden we al besloten dat we na de begrafenis naar Santander zouden gaan om even uit te waaien dus we gingen met de bus richting Santander. Daar hebben we 7 uur lang gelopen, gepraat en ons geprobeerd te beschermen tegen de regenbuien. Gek hoe ik hem 3 jaar geleden ergens in een bar in Donosti heb ontmoet en hoe ik hem nu nog steeds ken. Hoe we die eerste avond ook al uren hadden gepraat op het strand. In Santander gaf mijn vriend me de schoentjes van zijn dochtertje als dank voor de steun. Maat 28, net deze zomer gekocht en gedragen tijdens de feestweek onder haar Baskische jurk waar ze zo trots op was. Maat 28 nog maar….. En dan krijg je die confrontaties. Een jongetje en een meisje die met hun regenlaarsjes gierend van de pret door de plassen stampen, haar kerstjurkje in de etalage, de bloemetjes die ze altijd plukte, haar naam, een speeltuintje vol spelende kinderen…. Mijn vriend noemde het: ‘heerlijk om te zien dat ze er nog is, overal’. Waar ik me ooit zorgen had gemaakt over hoe hij zonder haar moest, hoe hij van een twee eenheid opeens alleen was, namen mijn zorgen die middag steeds meer af. Hij had er vrede mee en hij zei ook meerdere malen: “Het is goed”. Waar zijn leven al die tijd om haar had gedraaid was het tijd om zijn leven weer op te pakken zonder haar…. 26 jaar en nog een heel leven voor zich! Hij is er klaar voor en hij kan het aan. Echte Basken Huilen Niet…..
Ik ben blij met mijn vrije weekje. Uitslapen, cadeautjes kopen voor familie, nieuwe schoenen aanschaffen aangezien mijn schoenen helemaal besmeurd met modder zijn na het tripje Santander en natuurlijk Europees voetbal! Genieten van Barcelona B die 4-0 wint en vol goede moed op naar Ajax. Maar zoals een ieder van jullie wel weet was dat een zeer bizarre voetbalavond! Iker belde me meteen op na de wedstrijden. Iker, mijn advocatenvriendje, waarvan je als je hem ziet nooit zou zeggen dat hij een advocaat is (buiten werktijd zul je hem ook nooit in pak zien, uitzonderingen daar gelaten). Volgens hem was het allemaal niet zuiver wat daar gebeurde, maar dat had ik als leek ook wel kunnen zien natuurlijk! Ach dan kun je je opwinden over het gebeuren, maar het zal wel weer een duister geheim blijven dat misschien ooit door iemand zal toegegeven worden als de halve wereld het alweer vergeten is. Iker besloot dat ik de aangewezen persoon was om hem te helpen met het uitzoeken van een nieuw pak voor zijn meeting in New York (waar hij een gruwelijke hekel aan heeft :P) en na een middagje Corte Inglés met dikke pret is dat dan ook gelukt :P Verder heeft Iker zijn huwelijksaanzoek geoefend op mij. Nou beste mensen ik weet zeker dat voorlopig niemand dat hoeft te proberen bij mij want nadat ik 6 keer onwijs in de lach geschoten was hebben we het maar voor gezien gehouden! Hij gaat met kerst en Oud en Nieuw naar zijn vriendin die momenteel een jaar in Nieuw Zeeland is en hopelijk gaat het dan helemaal goed komen met zijn aanzoek, maar dat gaat vast en zeker lukken :)
Na een analyse over Real Madrid en Barcelona van een aantal Basken gisternacht (waar de spelersvrouwen ook nog even ter sprake kwamen... en dan zeggen ze dat vrouwen het altijd alleen over het uiterlijk van voetballers hebben!) en kranten vol statistieken en verhalen over beide teams ben ik er helemaal klaar voor. Vol goede moed vanavond mijn club supporten en hopen dat we de Madrilenen verslaan! Nou ik spring zo even de douche in, Barçashirtje aan en de stad in om nog even te schaatsen :) En dan vanavond om 22:00: El Clásico!!
Agur!
Afscheid nemen bestaat niet....
Dan denk je dat het in Baskenland altijd regent (wat dus nog maar 1 weekend het geval is geweest) en dan kom je in Sevilla en dan herhaalt het verzopen katjes verhaal zich weer! Het was zo erg dat Marissa een nieuwe broek en nieuwe schoenen heeft aangeschaft (lang leve Los Chinos met hun goedkope shit)! In Baskenland was het gewoon mooi weer werd me verteld toen ik weer thuis kwam. Waar het de eerste weken van mijn verblijf zo rond de 30 graden was, is het nu zo'n 17 graden met overdag een heerlijk zonnetje. Niks geen regenachtig gebied dus :P Elke keer als mijn leraren of hostparents me dan ook waarschuwen dat het volgende week echt kouder gaat worden moet ik lachen, want dit zeggen ze al vanaf Oktober. Ik heb mijn korte broek inmiddels wel ingeruild voor een lange, maar ik loop nog steeds met een t-shirt door de straten wat sommige mensen hier gek vinden. Maar met een: ‘Tja ik kom uit Nederland' hoop ik genoeg uitleg te hebben gegeven :P Verschillende mensen hebben me al gewaarschuwd dat het voor mij straks in Nederland wel aardig koud zal worden aangezien ik nu Baskenland gewend ben.
Sevilla is een mooie stad waar je de Arabische invloeden goed kunt terugvinden. Jaren geleden leefden cristenen, joden en moslims hier samen als ‘Andalusiërs', een volk/cultuur apart! Best bijzonder natuurlijk, want als je nu een blik op de wereld werpt is religie datgene wat vaak voor ruzie en geweld zorgt. Natuurlijk is er tijdens de inquisitie korte metten gemaakt met synagogen en moskeeën, maar in de bouwstijlen is de tijd nog goed te herkennen. Ondanks dat het die zaterdag regende bezochten we de katedraal, het paleis, de arena waar stierengevechten worden gehouden (en nee dat is hier niet verboden) en nog veel meer. We beklommen de klokkentoren van de katedraal wat ons uitzicht over de hele stad gaf en liepen over de markt naast de katedraal waar ze van alles voor kerststalletjes verkochten.... En dan ook echt ALLES! De Spaanse kerstmuziek klonk door de straten en de geur van gepofte kastanjes en wierook maakte het beeld compleet! Twee avonden hebben we heerlijk Italiaans gegeten en in de middagen waren er de heerlijke Spaanse lunches.... Wat wil een mens nog meer?
Zondagochtend gingen we nog even naar stadion van Sevilla FC om te kijken of we even naar binnen konden. Op een paar spelers van Sevilla na die het stadion verlieten en de bus van Athletic die voor het stadion gestationeerd was konden we niemand vinden om aan te vragen of we naar binnen konden. Ik besloot een oude man aan te spreken en die ging meteen het perskantoortje binnen om me te helpen. Hoe goed hij zijn best ook deed, we mochten niet naar binnen voor de wedstrijd. Hij probeerde nog een keer of het lieve blonde meisje dat helemaal uit Nederland kwam echt niet een kijkje mocht nemen in het stadion, maar het mocht niet baten :( We babbelden nog wat over voetbal en vis (op de één of andere manier doen deze onderwerpen het altijd goed bij de Spanjaarden en Basken :P). Hij vertelt welke vis hij lekker vindt, hoe hij het klaar maakt, over zijn bewondering voor Athletic en zijn liefde voor Sevilla. Hoe hij op jonge leeftijd naar Duitsland ging om te werken en hoe het was om tijdens de dictatuur van Franco te leven. Hoe je op straat niet je vriendin/vriend een zoen kon geven (oh oh als Franco vandaag de dag toch nog eens leefde...) en hoe vrouwen geen rechten hadden en ga zo maar door. Toen ik zei dat er om de hoek nog twee security mannetjes voor een opening van het stadion stonden besloot hij een nieuwe poging te wagen om me het stadion van binnen te laten zien. Maar ook hier hielp zijn smeekbede niet, maar een ander security mannetje die het gesprek had gevolgd nam me mee naar een truck. Hij was van de media en hij liet me op beeld zien hoe het stadion er vanbinnen uitzag op dat moment... Helemaal leeg en dit meisje mocht gewoon niet even naar binnen :( Daarnaast vertelde hij me in welk hotel het team van Sevilla zich bevond en ga zo maar door. Nu zijn de mensen in Andalusië al moeilijk te verstaan (ze spreken de s-klanken niet uit), maar het feit dat deze jongeman het gehele gesprek een big smile op zijn gezicht had zorgde ervoor dat ik hem meerdere keren moest vragen om te herhalen wat hij zei.
Maar goed aan alle leuke dingen komt een eind en dus vlogen we die zondag weer naar Santander en namen we vanaf daar de bus naar Bilbao. Athletic Bilbao speelde een goede wedstrijd in Sevilla en won 2-1 en daarnaast won de PP de verkiezingen met een absolute meerderheid (zoals verwacht). Amaiur won het van de Baskische nationalisten (6 zetels en winst in Gipuzkoa waar de PNV eindigde op 5 en won in Vizkaya).. Het Spaanse politieke systeem draait eigenlijk om twee grote partijen, de socialisten (PSOE) en de conservatieven (PP) en daarnaast zijn er nog een aantal nationalistische partijen en wat kleinere partijen zoals de communisten en de groene activisten... Het systeem is zo opgezet zodat de nationalistische partijen ook inspraak hebben, maar met een absolute meerderheid voor de PP vrees ik dat die inspraak geminimaliseerd is. Want wat kunnen ze nou beginnen tegen een absolute meerderheid? Het is ook niet zo dat de PP heel veel stemmen heeft gewonnen (want ja welke socialist wordt er spontaan conservatief), maar dat de PSOE veel stemmen heeft verloren. Zo kregen de communisten opeens veel meer stemmen en ook nationalistische partijen voerden de boventoon in Baskenland en Catalunya.... Maar goed de PP kan aan de slag om Spanje uit de crisis te helpen en iets te doen aan de werkloosheid. Of ze dat gaat lukken? We will see....!
De week op de universiteit vloog om en het weekend bestond vooral uit rondhangen met vrienden en vriendinnen. Eén van mijn vriendinnen heeft sinds kort een Spaans vriendje en die moest natuurlijk even gekeurd worden :P Zaterdag helaas moeten zien hoe Barcelona 1-0 verloor wat me door verschillende Basken nog even goed werd ingewreven! Zondagochtend kwam mijn hostmom terug uit het ziekenhuis waar ze die maandag was geopereerd. Door wat complicaties was haar thuiskomst later dan gepland, maar ze voelt zich inmiddels wel goed dus dat is fijn :) Ook werd ik gebeld door Iker dat hij zich weer op Baskische bodem bevond en dat meneer wel in was voor een ontbijtje samen, dus ik skipte mijn plannen om de dames van Athletic te bewonderen en zocht hem op in de stad. Later bracht hij me alsnog naar Lezama waar ik het tweede damesteam heb mogen aanschouwen (de meisjes zeg maar) in een wedstrijd waar één van mijn vrienden lijnrechter was. De meisjes wonnen met 2-1, de lijnrechter kreeg nog wat commentaar van publiek over buitenspelbeslissingen en de mannen naast me bespraken mij in het Baskisch waar ik dus, op een paar woordjes na, niks van volgde! Ik verbaasde me over het feit dat de meisjes in het veld zo ‘lief' met elkaar omgaan.... Ik ben wel iets heel anders gewend van vrouwenvoetbal :P
Die avond keek ik de wedstrijd van Athletic met de Basken in de bar en waar ze die avond ervoor nog om mijn Barcelona hadden gelachen, moesten ze nu met lede ogen toekijken hoe Athletic de ongelukkige was in deze partij. Ook zij moesten een 1-0 verlies incasseren! We babbelden vervolgens nog wat over schoolsystemen in Nederland en Spanje en ik verbaasde me over het feit dat ze voor de middelbare school geen verschillende niveaus hebben. Voor mijn gevoel is het algemene niveau dan best wel laag, aangezien iedereen de middelbare school moet doorlopen en halen. Voor hun was het systeem van LWOO, VMBO, Havo en Vwo natuurlijk weer vreemd, maar ze dachten wel dat Nederlanders daardoor beter voorbereid zijn voor de universiteit. Toen ik zei dat alleen de mensen die het hoogste niveau doorlopen meteen naar de universiteit kunnen was de reactie: Ja maar die zijn toch public? In Spanje moet je een test doen voor de universiteit, maar heel veel jongeren gaan naar de universiteit dus ook hier zal het niveau dan wel lager zijn (wat natuurlijk niet voor alle studies hoeft te gelden). Natuurlijk snap ik ook wel dat de niveau indeling zo zijn kanttekeningen heeft. Als iemand bijvoorbeeld op VMBO wordt geplaatst en dat wel best vindt, is het lastig om hogerop te gaan als de motivatie hiervoor ontbreekt... Maar goed met z'n allen naar dezelfde middelbare school met 1 niveau lijkt me al helemaal niet bevorderend! Klassen overslaan is niet aan de orde, blijven zitten dan weer wel. Ieder zijn eigen ding zullen we dan maar zeggen!
Het is inmiddels ook 2 weken geleden dat we het slechte nieuws over het dochtertje van mijn vriend te horen hebben gekregen. Sindsdien is het duidelijk zichtbaar hoe de kanker het kleine meisje sloopt en hoe ze aftakelt. Achter het lachende meisje schuilt het meisje dat zoveel pijn heeft en een meisje van wie het lichaam ‘op' is. Het meisje dat ik de afgelopen 3 jaar in mijn hart heb gesloten en het meisje dat de afgelopen maanden echt een plekje in mijn hart heeft veroverd. Mijn petekindje, het kleine prinsesje... Het meisje dat me ‘ik hou van je' in het Baskisch heeft geleerd, met wie ik Baskische liedjes zing en het meisje dat me Ama Lisa noemt (Ama is baskisch voor moeder). De afgelopen 2 weken breng ik wel bijna dagelijks tijd door met mijn vriend en zijn dochtertje en naast moeilijke momenten zijn er ook veel leuke momenten. Zo gingen we naar de kerstetalagashow van Corte Inglés en dat was al een hele prestatie omdat we daarvoor de stad in moesten. Dit was meteen ook de laatste keer dat ze echt buiten is geweest. Toen haar vader vroeg wat ze nog graag wilde doen zei ze dat ze naar de dierentuin wilde. Zo gezegd, zo gedaan! Na een half uurtje had papa het huis omgetoverd tot een dierentuin en liep ik met het meisje op mijn rug door de ‘dierentuin'. Al haar knuffels hadden een plekje gekregen in het huis en daarnaast imiteerde papa alle dieren die we maar opnoemden. Ze genoot en die lach op haar gezichtje..... echt priceless! Er volgden thuispicnicken, thuisbioscoopmiddagjes en ga zo maar door... Toen een vriendinnetje langskwam werd maar eens duidelijk hoe eerlijk kinderen kunnen zijn en geen blad voor de mond nemen. Het meisje vroeg: Kun jij vliegen? Want mama zegt dat jij naar de hemel gaat! En kort na het slechte nieuws vroeg ze zelf: Papa ga ik dood? Tja als vader zijnde heb je dan toch geen woorden.... En toen zei ze: Papa ik ga dood he.... En dat voor een meisje van 5, bijna 6 jaar oud. Een meisje dat nooit echt een moeder heeft gehad, omdat die toen ze 10 weken oud was is vertrokken en door psychische problemen deze zomer helaas een einde aan haar leven heeft gemaakt. Mijn vriend zegt me vaak hoe leuk ze het vindt dat ik langs kom en dat doet me echt goed. Ik ben heel blij dat ik mijn reisplannen heb gecancelled en dat ik er nu kan zijn voor mijn vriend en zijn dochtertje!
Boven alles is het een vrolijk, gezellig, mooi en slim meisje. Haar moedertaal is Baskisch, haar tweede taal is Engels en haar derde taal is Spaans. Met mij praat ze dus Engels en Spaans en daarnaast probeert ze me Baskisch te leren. Nou ik moet zeggen de liedjes kan ik al aardig vloeiend meezingen :P Helaas werd ik gisteren gebeld door mijn vriend dat ze maar bleef overgeven en dat ze niet kon slapen dus ben ik naar hen toegegaan om het even over te nemen zodat hij kon gaan slapen. De gummybeertjes die ik voor haar had gekocht die middag heb ik noodgedwongen maar zelf opgegeten. Het is triest om zo'n klein meisje zo ziek te zien, maar in de vroege morgen viel ze dan eindelijk toch weer in slaap en ging ik terug naar huis waar ik zelf mijn bedje maar indook! We weten dat het waarschijnlijk niet lang meer zal duren, maar toch probeer je daar niet aan te denken en stiekem nog de hoop te houden op een wonder.... Dat ze haar 6e verjaardag nog mee mag maken op 12 december, dat ze nog kerst mag vieren.... Wat rest is genieten van de tijd die er nog is. Mijn vriend zei: ‘Angels go back to heaven when it's their time and we can't decide about that'.... En dat is waar, hoe graag we dat ook zouden willen veranderen!
Maar goed tijd vliegt, het is alweer mijn laatste collegeweek (met morgen 2 presentaties en een toets). Volgende week heb ik een week vrij, daarna twee dagen herhaling, 2 dagen toetsen en vervolgens een afsluiting met een theateropvoering (wat echt een ramp gaat worden :P). Ik zie er tegenop om 18 december weer terug te vliegen naar Nederland (2 meisjes vliegen samen met mij naar Amsterdam om Nederland eens te ontdekken!). Als het aan mij ligt zou ik hier zo kunnen wonen. Ik moet er niet aan denken om afscheid te nemen van alle lieve mensen hier om me heen! In 2008 heeft Baskenland een stukje van mijn hart gestolen en zij zal dit waarschijnlijk nooit meer teruggeven! Het goede nieuws is dan natuurlijk wel dat ik jullie allemaal weer kan zien :)
Ik ga weer richting de stad!
Muxus!
R3: Regen, Regen &...... Regen
Dat Baskenland een regenachtig gebied is wist ik al vantevoren, maar tot dusver was het gebleven bij wat miezerige daagjes. In het weekend van 6 november kwam daar even verandering in helaas. Het weekend dat mijn geliefde FC Barcelona in San Mamés zou gaan spelen viel de regen met bakken uit de hemel. En dan ook echt met bakken, het is geen minuut droog gebleven! Mijn studiegenootjes praatten al weken over de wedstrijd.... Barcelona zou naar Bilbao komen om het tegen Athletic op te nemen! Iedereen supportte natuurlijk Athletic alhoewel ze stiekem allemaal naar het stadion gingen om de spelers van Barcelona eens in het echt te zien voetballen! Maar goed het allerbelangrijkste was natuurlijk om kaartjes voor deze match te bemachtigen en dat is me dan ook gelukt :)
De hele week waren de vooruitzichten al slecht en zaterdagochtend begon het 'gelazer' al. Terwijl ik had besloten dat ik naar een training van Athletic wilde gaan kijken besloot ik bij het ontwaken in de vroege morgen dat dit idee maar even op de lange baan werd geschoven. Dan maar in de middag naar Bilbao Athletic, de jongere garde van de Baskische voetbalclub. Onderweg daarnaartoe besloot ik toch maar om te keren want de regen was echt niet te doen gewoon en ik had nog geen paraplu, want die had ik gewoonweg nog niet nodig gehad in het altijd regenachtige Baskenland waar al maandenlang de zon scheen. Een wijs besluit want later kreeg ik via twitter mee dat de wedstrijd was uitgesteld wegens het slechte weer! Waar mijn Baskische vrienden me vooral lachend mee deelden dat dit toch echt het 'echte' Baskische weer was bleef ik stiekem hopen dat het die zondag droog zou worden!
Tevergeefs, want ook zondagmorgen hoorde ik de regen tekeer gaan buiten toen ik werd gewekt door mijn wekker. Ik besloot toch maar richting Lezama (het trainingscomplex van Athletic) te gaan om de dames van Athletic eens aan het werk te zien! Iker had beloofd om mee te gaan, maar aangezien zijn auto die morgen weigerde om zijn diensten te verlenen smste hij me dat hij wat later zou zijn dus ging ik maar met de metro en het boemeltreintje richting Lezama. Gelukkig had ik bij 'Los Chinos', één van de allesverkopende Aziatenwinkels, een mooie blauwe paraplu aangeschaft die me zou gaan beschermen tegen de regen. Ik als Hollandse dame zou toch moeten weten dat zulke sprookjes niet bestaan en dat wind en regen toch wel doen waar ze goed in zijn: je drijfnat maken! Ik was al een halfverzopen katje die sopte in haar schoenen toen ze bij Lezama aankwam. Maar goed de dames gingen gewoon voetballen en daar kwam ik natuurlijk voor dus ik ging zitten op de tribune die gelukkig een overkapping had :) De dames staan tweede onder Barcelona en staan ook wel bekend als een sterk en effectief team. Deze ochtend was de wedstrijd echter niet zo makkelijk en dat was vooral te danken aan de regen en de wind. Daarnaast was er een miscommunicatie tussen de keepster en één van haar verdedigers over het wegwerken van de bal.... Waar de keepster vroeg om de bal terug te spelen, dacht de verdediger dat de keepster de bal zou wegschieten! Wij zagen natuurlijk allemaal dat een grove misschatting was aangezien de aanvaller zo ongeveer naast haar liep! Het liep met een sisser af maar natuurlijk was de keepster boos op de verdediger en andersom en werden er wat verwijten over en weer geslingerd. Ik moest er stiekem wel een klein beetje om lachen want hoe herkenbaar is deze situatie voor mij als keeper....
Maar goed Iker arriveerde en alsof het zo bedoeld was begon het te lopen bij de dames en trokken ze het spel naar zich toe. Een terechte 2-0 overwinning die door het groepje vaste fans uitbundig werd gevierd. Iker had besloten dat ik die hele dag Athletic liedjes te horen zou krijgen waar hij dan ook meteen mee begon toen hij aankwam! Hij was niet de enige die me had afgeraden om die avond naar San Mamés te gaan omdat mijn Barcelona zou gaan verliezen van hun Athletic. Maar goed ik bezoek al die voetbalwedstrijden natuurlijk niet alleen omdat ik het zo leuk vind, maar ook omdat ik onderzoek doe naar de voetbalcultuur hier! That's a serious job! Na afloop van de wedstrijd van de dames pakten we de bus terug richting Bilbao en daar aangekomen wilden we nog even snel wat eten dus liepen we door de straten van Bilbao terwijl we ons met man en macht probeerden te beschermen tegen de hevige regenbuien! Toen Iker een trap af wilde lopen gleed hij opeens uit waardoor hij letterlijk naar beneden 'stuiterde'. Ik schrok zo erg dat ik in een reactie er snel achteraan rende waardoor ik op de laatste treden ook uitgleed. En je raad het al: Ik belandde bovenop Iker wiens arm toen een lelijke draai maakte en we dachten zelfs allebei een krak te horen. Hoe eigenwijs meneer ook is hij zag wel in dat we echt een ziekenhuisbezoekje moesten gaan maken. Zo gezegd zo gedaan, de gehele arm van Iker werd voorzien van zogenaamd 'speciaal Athletic gips' en dat was allemaal wonderbaarlijk snel gepiept! De dokter grapte nog wat over het feit dat ik beter voor Iker kon vallen ipv bovenop hem en ook hij peperde me in dat Barcelona zou gaan verliezen die avond!
De avond brak aan en het was tijd voor de wedstrijd. Voor San Mamés nam ik afscheid van Iker die niet op dezelfde tribune als mij zou zitten en we wensten elkaar maar succes voor onze teams! Toen ik mijn stoeltje had gevonden kwam ik tot de ontdekking dat ik naast een Amerikaans echtpaar zat. Al snel begon de vrouw tegen me te praten en één van de eerste vragen die ze toen stelde was of ik uit Amerika kwam! Ben ik dat Amerikaanse accent dan toch aan het overnemen terwijl ik dat juist probeer te vermijden? Het zijn hele aardige mensen en ze vertellen dat ze in Amerika altijd naar voetbal gaan en dat het daar echt een gekkenhuis is wat fans betreft (in Seattle dan). Ook als ze op vakantie gaan naar Europa bezoeken ze meestal een voetbalwedstrijd waarin ze dan het thuisteam supporten. Met allebei een Athletic sjaaltje om de nek waren ze dus deze avond naar San Mamés gekomen! Ze vertelden me over voetbalwedstrijden in Italië waar een metershoge glasplaat tussen de toeschouwers en het veld in was, Barcelona B die ze wilden bewonderen in Barcelona, het voetbal in Amerika, hun dochters die voetbalden en ga zo maar door! Ik vertelde ze dingen over Baskenland en vooral het feit dat Athletic alleen met Baskische spelers voetbalt verraste ze zeer!
Toen de wedstrijd begon was de spanning te voelen bij iedereen in het stadion en dat was terecht. Het is algemeen bekend dat Barcelona het vaak moeilijk heeft met Athletic en dat Athletic in eigen stadion ijzersterk is en Athletic liet dat dan ook zien. De 1-0 was voor Athletic en terwijl ik het juichende echtpaar naast me nog even duidelijk maakte dat Athletic vaak de eerste goal maakt in wedstrijden tegen Barcelona wist ik diep in mijn hart al dat het een zware avond zou gaan worden voor Barcelona en dat ze er hard aan zouden moeten trekken wilden ze deze wedstrijd gaan winnen. De kleine Iker zweefde over het veld net als de ongeveer even grote Messi. Het was een wedstrijd waarin beide teams niet voor elkaar onder deden, maar waar Barcelona wel iets meer kansen had. Het werd dan ook 1-1 en het feestje van de Barçaspelers werd recht voor mijn neus gevierd. Tijdens de wedstrijd moest ik meerdere malen de namen van de spelers van beide teams aan de Amerikaanse man vertellen en hun achtergronden.
De beste man ging heel goed op in zijn rol als Athletic supporter en bij een vrije trap van Messi wenste hij het kleine mannetje dan ook allerlei blessures toe en bleef hij maar roepen: Fall down you Messi! Als er een speler van Barcelona op de grond lag volgde het: Give him an oscar for that & Let him die! Ook de scheids moest het ontgelden en net als de andere supporters van Athletic fluitte hij Iniesta veelvuldig uit. Het was eigenlijk best grappig om te zien hoe de man opging in de wedstrijd en hoe fanatiek hij de tegenpartij de verbaal de grond in probeerde te boren! Net voor de wedstrijd hadden mijn 'buren' ontdekt dat fluiten hier niet een aanmoediging is maar juist uitfluiten (booooing) is en die ontdekking moest natuurlijk omgezet worden in daden. Af en toe gebaarde de vrouw dat haar man rustig moest doen, maar hij genoot zichtbaar van het spektakel dat zich afspeelde op het groene gras in San Mamés. Het werd 2-1 voor Athletic en er volgde een ontlading in het stadion. Een ongelukkig moment voor de goal bij Barcelona zorgde ervoor dat Pique een eigen goal maakte. Zuur, maar mijn barçahartje had nog steeds goede hoop! De minuten tikten echter weg en het leek er lang op dat de gelijkmaker er niet inzat omdat de keeper van Athletic goede reddingen verichtte of omdat de schoten van de blaugranas perfectie misten. Maar toen was er in de extra tijd Messi die na slecht wegwerken in de Athletic verdediging de bal in de touwen werkte. Dit keer was het mijn beurt voor een ontlading! In mijn broekzak trilde mijn mobiel en ik kon natuurlijk wel raden dat dit Ikertje was die zich zou beklagen over de late gelijkmaker! Het was me het avondje wel en als een verzopen kat ging ik in de metro terug naar Areeta. In de metro vormde zich een plas water van mijn natte kleren en al soppend in mijn schoenen liep ik naar huis om daar een heerlijke warme douche te nemen!
De volgende dag waren de krantenkoppen natuurlijk lovend over Athletic en iedereen sprak over de wedstrijd van het jaar! Daar was ik dan zomaar even bij geweest dus :P Na het regenachtige weekend knapte het weer ook weer helemaal op wat erop neerkomt dat er nu een soort van lentezonnetje schijnt elke dag en het ongeveer 17 graden is buiten! Baskenland verrast me elke dag weer :P
Afgelopen weekend was goed voor een hoop lol met studiegenootjes, maar kreeg uiteindelijk een minder leuke wending. Waar ik vrijdagavond me prima had vermaakt met wat studiegenootjes in Algorta en ik op de weg terug naar huis nog wat had gepraat met een aantal sporters die in een hotel dichtbij sliepen brak de zaterdag aan. Iker smste dat hij die avond het o zo geliefde Baskenland weer zou gaan verlaten en of ik misschien zin had om 's avonds nog een ijsje te eten. En met een andere goede vriend had ik afgesproken dat we zouden eten die avond: Ik, hij en zijn 5 jaar oude dochtertje. Ik ken hem al sinds mijn eerste trip naar Baskenland en sindsdien heb ik eigenlijk heel veel contact met hem gehad via mail en telefoon enzo.... Zijn dochtertje deed in die jaren niets anders dan ziekenhuis in ziekenhuis uit en ze heeft zelfs een periode in een coma gelegen. Die zondag zou ze weer naar het ziekenhuis moeten voor onderzoek en daarom konden we mooi die zaterdagavond nog even samen eten :) Ik kwam mijn twee eet afspraken na en nam afscheid van Ikertje die 's avonds het vliegtuig nam.
Zondag beldde mijn vriend me op dat het een lange en zware dag geweest was in het ziekenhuis en dat hij er niet gerust op was. Zijn vermoedens werden helaas de volgende dag bevestigd door de dokter die hem vertelden dat ze kanker hadden geconstateerd bij het meisje en dat ze haar helaas niet konden helpen. Daarnaast vertelden ze hem dat het nieuwe jaar hoogstwaarschijnlijk niet zou halen. Na dit verschrikkelijke nieuws ben ik hem zo snel mogelijk op gaan zoeken en hebben we uiteindelijk de hele nacht gepraat tot de volgende ochtend 5 uur! Het is onvoorstelbaar hoe sterk hij in zijn schoenen staat na deze klap! Vooral aangezien hij en zijn dochtertje echt een twee eenheid zijn.... Voorlopig heb ik mijn reisplannen voor Italië begin december maar even geschrapt ivm deze omstandigheden!
Over een paar uur vertrek ik naar Sevilla voor het weekend samen met Marissa (waar Athletic ook dit weekend een wedstrijd speelt tegen Sevilla). Zondag kom ik weer teurg en dan wordt mijn jongste hostrbo 21 en ik heb natuurlijk het beste cadeau ter wereld voor hem: een fles berenburg :P Daarnaast zijn er verkiezingen en volgens de peilingen gaat de PP deze keer winnen. De PP is een rechtse, conservatieve partij en aangezien de socialisten nu regeren is een winst voor de PP een logische reactie van de mensen aangezien er een crisis is en de mensen de huidige regering zat zijn. Dus maar afwachten of zij (de rechtsen) dan ook daadwerkelijk het homohuwelijk gaan afschaffen en de abortuswet veranderen.... Daarnaast ben ik benieuwd naar de uitslagen voor de nationalistische partijen in Baskenland! Ik heb de afgelopen week de kandidaten van beide partijen (PNV en Amaiur) gehoord en/of gesproken en ze probeerden me zelfs over te halen om op hen te stemmen (hoewel dat natuurlijk niet eens mogelijk is!)! De mensen hier vertellen niet graag wat ze stemmen en dat heeft deels te maken het het ETA verleden. Volgens één van mijn vrienden zit het zo: ETA is overal in Baskenland, het kan je vriend zijn, je buurman, je leraar.... Je weet het gewoon niet (alhoewel één van mijn vrienden heel eerlijk is over de relatie die zijn vader had met de ETA). Tja als het zo is dan kun je maar beter zwijgen natuurlijk! En heel toepasselijk was er vorige week een korte herdenking voor een professor van de universiteit die om het leven gebracht was door de ETA. Het schijnt dat er meerdere professoren bewaking hebben! Daar kun je je gewoon niets bij voorstellen vandaag de dag als je hier rondloopt!
Baskenland is wat sommige dingen betreft net Urk, want ook de Basken komen vaak negatief in het nieuws. Het schijnt dat mensen in Madrid echt geloven dat er dagelijks mensen vermoord worden, iedereen terrorist is en dat het er super onveilig is, terwijl Bilbao voor mijn gevoel echt super veilig is (tuurlijk zijn er ook ghetto's zoals in elke stad maar goed!). Maandagochtend werd dit beeld echter ruw verstoord toen een man in het rond is gaan steken met een mes bij de metro (in één van de wijken die minder goed bekend staat dus).... Aan de reactie van alle Basken om me heen is me opgevallen dat dit voor hun net zo'n grote schok was als voor mij, maar natuurlijk was het overal op het nieuws en kon ik het zelfs op nu.nl terug vinden!
Nou ik ga mijn bedje opzoeken, jullie horen snel van me hoe Sevilla was en wat ik daar allemaal heb beleefd! Oh en natuurlijk de verkiezingsuitslagen :P
Gabon!
Catalaans, nieuwe vrienden (+ een vriendje) en mijn debuut in Camp Nou!
Vrijdagmorgen 28 oktober 6:00 en de wekker gaat.... Natuurlijk moet ik (zoals gewoonlijk) nog mijn koffer inpakken voor mijn tripje! Hoewel het moeilijk te geloven is, is dit ook de manier waarop ik mijn koffer heb ingepakt voor mijn reis hierheen. Maar goed deze keer was het voor een weekendje Barcelona, dus met 5 minuutjes had ik een koffer van handbaggageformaat gevuld met spullen die ik dacht nodig te hebben dit weekend :) Dus hup richting de metro en vervolgens met de bus naar het vliegveld van Bilbao! Lachend de security check door (want dat is toch een grote grap voor die mensen van de Guardia Civil deze morgen), nog even wachten bij de gate en vervolgens het vliegtuig in en richting Barcelona!
Nog geen uur later waren we dan eindelijk in Barcelona. Snel een kaart van de stad gekocht, een broodje gegeten op het vliegveld en een metrokaartje voor 3 dagen aangeschaft! Oké Barcelona kom maar op.... Mijn eerste zorg was het kaartje voor de wedstrijd van zaterdag te bemachtigen bij het stadion. Op internet had ik al een kaartje gekocht, maar die moest ik nog ophalen bij het stadion en er waren nogal wat complicaties (creditcardshit) dus mijn eerste zorg was dat kaartje krijgen. Eenmaal aangekomen bij het stadion liepen we wat rond en uiteindelijk besloot ik aan een man op het terrein aan te spreken. Ik vroeg hem: Habla inglés? Waarop de beste man antwoordde: No, habla Catálan? En waarop ik weer vroeg: No, habla Euskera? We moesten er allemaal om lachen, maar goed ik kwam ter zake en vroeg hem waar ik mijn kaartje kon ophalen en de beste man wees mij het ticket office en daar was het snel geregeld. Ik leverde mijn papiertje in en de vrouw gaf me mijn kaartje zonder enig gedoe :) Nou lieve mensen dat voelde echt GE-WEL-DIG! Ik zou gewoon die avond erna in Camp Nou zitten terwijl het allerbeste voetbalteam van de hele wereld een wedstrijd ging voetballen tegen Real Mallorca. Mijn weekendje Barcelona kon al niet meer stuk, hoe gek dat ook mag klinken!
Over Barcelona zelf zou ik heel veel kunnen vertellen, maar voor degenen die de stad nog nooit hebben gezien zou ik zeggen: ga sparen voor een tripje. De architectuur is adembenemend mooi, mede
dankzij de heer Antoni Gaudí.... Park Güell, Sagrada Família, Arc de Triomf, Montjuïc, het Olympisch Stadion, Palau de la Música Catalana, Casa Mila, Casa Batlló, Casa Vicens, La Rambla, Font
Magica, Plaça Catalunya, Camp Nou, Plaça Reial, Palau de la Generalitat, Catedral de Santa Eulalia, Jardí Botanic de Barcelona, El Liceu, Mercado de la Boquería, La torre die oplicht in de nacht,
het winkelcentrum dat een geweldig uitzicht geeft over de stad, de straatjes en parkjes, de Gotische wijk en alles wat ik nog vergeten bent heb ik in dat korte, drukke weekend gezien! Het was
heerlijk om rond te lopen in de stad en zoveel dingen te bezichtigen en ik was dan ook blij dat de twee vriendinnen waarmee ik samen in het hostel sliep hier precies hetzelfde over dachten :) En
aangezien ze al hun vertrouwen hadden gesteld in their dutch friend als het ging om de metro was ik degene die ons overal heen gidste met behulp van het metronetwerk van Barcelona en de kaart van
de stad! En het is vrijwel foutloos verlopen dus ik bied me bij deze aan om u allen rond te leiden in deze heerlijke stad.
Waar Marissa en ik 's ochtends met het vliegtuig waren gekomen, kwam Emelie vrijdagavond met de trein! Na het ophalen van het kaartje voor de wedstrijd, ingecheckt te hebben bij het hostel, Park
Güell bezocht te hebben en vervolgens de watershow van de magische fontein te hebben aanschouwd haalden Marissa en ik Emelie op van het station. Bagage dumpen in het hostel en op zoek naar
avondeten wat uiteindelijk een heerlijke Risotto quatro quesos werd voor mij. De volgende dag weer vroeg in de veren om Barcelona te verkennen na een ontbijtje van muffins en chocoladebroodjes
ingekocht door Emelie :)
Het hoogtepunt voor mij was natuurlijk de wedstrijd in Camp Nou. De hele dag spookte de gedachte van een kolkend stadion al in mijn hoofd. Messi die scharen zou doen, Valdés die de 0 zou houden, Alvés die aanvallen zou opzetten en ga zo maar door..... Ik heb wel duizend keer gecheckt of ik mijn kaartje nog had! Hoe het was om daar eindelijk in het echt de sterren van Barcelona te zien was echt een KICK! Hoe dichter ik bij het stadion kwam hoe meer het begon te kriebelen. In een menigte van Blaugranas liep ik richting het stadion en aan het eind was ik volgens mij gewoon aan het snelwandelen om zo snel mogelijk het stadion te betreden. En dan loop je opeens in het stadion de trappen op en kom je opeens binnen en dan ben je één van de velen die toekijkt hoe de spelers hun balletjes trappen om op te warmen. Camera's doen niets anders dan flits-flits-flits en langzaamaan komen er meer en meer mensen binnen.
Als ik mijn stoeltje heb gevonden en mijn fanta taronja (Catalaans voor fanta naranja) nuttig om mijn droge keeltje iets te smeren wordt mijn aandacht getrokken door een akkefietje dat naast me plaats vindt. Twee Franse dames die zich al voor mij hadden gesetteld in de rij naast mij worden er door twee Spaanse jongens op gewezen dat ze op hun plaats zitten. Kaartjes worden gecheckt, maar de dames staan erop dat het hun plaats is. Ze worden zelfs lichtelijk geïrriteerd als de jongens blijven aandringen dat zij toch echt kaartjes hebben gekocht voor die stoeltjes.... Ik merk dat de beide partijen niet goed met elkaar kunnen communiceren doordat ze niet dezelfde taal spreken, maar ook omstanders proberen de dames uit te leggen dat zij echt ergens anders moeten zitten! De Franse dames spreken niet meer dan Frans, maar de arrogantie waarmee ze de stoeltjes claimen terwijl echt iedereen om hen heen ze al heeft geprobeerd uit te leggen dat ze op de verkeerde plaats zitten weerhoudt me ervan om bij te springen met het beetje Frans en Spaans dat ik beheers! Heb niet echt zin om afgesnauwd te worden door Fransen, want zolang ik het tafereel aanschouw zijn het de dames die het vertikken om te vertrekken terwijl de jongens machteloos proberen om te gaan zitten op de stoeltjes die behoren bij de kaartjes die ze gekocht hebben! Nou beste mensen na een hoop gedoe parkeert de oudere dame (waarschijnlijk de moeder van de andere dame) haar goed gevulde Franse achterwerk op de rij stoeltjes die voor speciale leden zijn en dus zeker niet voor haar! En de dochter bleef gewoon zitten waar ze zat, eigenwijs en egoïstisch als ze was! Ik heb helaas het gehele weekend in Barcelona alleen maar niet-leuke Fransen ontmoet en dat deed me zelfs het volgende zeggen: Can someone please close the borders of France next time when I am here..... Over egoïstisch gesproken :P
Natuurlijk waren er ook leuke mensen in het stadion en in het speciaal was dat het jongetje voor me die samen met zijn vader naar het stadion was gekomen. Nu is dat op zich natuurlijk niet heel speciaal, maar voor het jongetje (die een jaar of zes was) was het zijn eerste keer in Camp Nou. Tijdens het inspelen keek het jongetje al zijn ogen uit en zijn vader was minsten zo excited als zijn zoontje (alhoewel die duidelijk vaker in het stadion te vinden was). In gedachten zag ik voor me hoe de twee al de hele week samen fantaseerden over de wedstrijd. Hoe het jochie de hele week op school aan iedereen vertelde dat hij die zaterdag naar Camp Nou zou gaan om Messi te zien spelen! Hoe het jongetje al de hele week droomde over zijn helden en samen met zijn moeder de nachtjes aftelde! Dat de zaterdag aanbrak en hij de hele dag door aan zijn vader vroeg wanneer ze naar het stadion zouden gaan. Hoe de vader de hele week hoopte dat zijn club die zaterdag de sterren van de hemel zou spelen tijdens het debuut van zijn zoon! Dat Messi weer eens zou scoren, Puyol misschien minuutjes zou maken en de fans in het stadion vol enthousiasme achter het team zouden gaan staan! En ik hoopte hetzelfde, nu niet alleen voor mezelf & het team dat ik met volle overtuiging support, maar ook voor het jongetje en zijn vader die voor het eerst een avondje Barça samen hadden!
Terwijl de opstelling van Barcelona werd omgeroepen klapte en juichte de vader enthousiast bij elke naam en het jongetje deed precies wat zijn vader deed. De twee hadden allebei een bandje om hun pols met de wedstrijd erop en ze zaten op de ‘speciale/luxe' stoeltjes op de voorste rij! En daar was dan de opkomst van de spelers, het barçaclublied dat ik samen met de andere fans inclusief de vader voor me uit volle borst meezong. Het kleine jongetje werd er door zijn vader op gewezen dat hij mee moest zingen en terwijl hij zijn vader nauwlettend in de gaten hield deed hij hard zijn best om de tekst foutloos mee te zingen terwijl hij fier overeind stond :) En toen begon eindelijk de wedstrijd.... Het werd al snel duidelijk dat Barcelona geen kind aan Real Mallorca had. En waar iedereen op gehoopt had gebeurde dan ook snel: Messi scoorde weer eens. Al was zijn eerste goal een raak geschoten penalty, het hele stadion was in extase en schreeuwde: MEEEESSSSI MEEEESSSSSI! Overigens was dit tijdens de gehele wedstrijd te horen en de eerste toen ik het hoorde verstond ik echt ATHLEEEETIC ATHLEEEETIC! Totdat ik mezelf wakker schudde en me realiseerde dat ik gewoon echt in Camp Nou was en niet in San Mamés en dat de heer Lionel Messi echt voor mijn neus de spelers van Real Mallorca het nakijken gaf! En na de eerste goal van Messi kon het niet meer op, binnen 15 minuten heeft de heer Messi een hattrick achter zijn naam staan en iedereen die nog twijfelde aan de vorm van Messi is gerust gesteld... Hij kan het nog en hij doet het nog en gewoon even 3x!! Nu moet ik toegeven dat Real Mallorca niet zoveel voorstelde deze avond.... Ook de heer Puyol maakte nog minuutjes, de jonge Cuenca speelde de keeper uit en maakte een goal, de andere jongeling Gerard maakte zijn opwachting en de heer Alvés maakte nog een goal.
Het jongetje die samen met zijn vader voor me zat was echt vermakelijk. Hoe hij zei: dat was goed he van Abidal en hoe zijn vader zei nee zoon dat is Keita (oh het was trouwens echt Abidal :P).... Hoe hij elke keer vol verbazing om zich heen keek en de mensenmassa van Camp Nou in zich opnam.... Hoe hij het MEEESSSSi moeiteloos overnam en zorgde dat hij elke keer applaudisseerde als zijn vader dat deed. Op een gegeven sprong hij op van zijn stoel en aangezien we vooraan zaten in de tweede ring bezorgde hij zijn vader de schrik van zijn leven! De volgende 5 minuten zat het jongetje strak op zijn stoeltje en durfde hij zich niet te verroeren, maar al snel ging hij weer helemaal op in de wedstrijd (samen met zijn vader natuurlijk). Toen zijn vader hem zijn bodywarmer aan wilde trekken omdat het iets koeler was geworden, sputterde het jongetje tegen want dan zou niemand meer de naam achterop zijn Barcelonashirt kunnen lezen: Messi! Ik had duidelijk een nieuw vriendje gemaakt, want aan het eind van de wedstrijd zwaaide het jongetje met een brede gilmlach me nog even uit! Ik zag voor me hoe hij thuis zijn moeder zou vertellen over de wedstrijd, op school zijn vriendjes en hoe hij die avond zou dromen over de hattrick van Messi! Ik zwaaide hem uit, wierp nog een blik over het veld, nam afscheid van Camp Nou en besloot ook het stadion te verlaten en mijn vriendinnen weer op te zoeken in de stad! Dit was dan mijn debuut in het stadion en ik ben blij dat ik mijn debuut heb kunnen maken samen de kleine Barçafan en zijn vader. De hattrick van Messi, de 5-0, de sfeer in het stadion, maar ook de vader en zijn zoon hadden mijn debuut in Camp Nou tot een I-Will-Always-Know-What-I-Did-29/10/11 gemaakt :)
Het weekend werd afgesloten met een aanval van everzwijnen in de nacht in een donker parkje, een hele klim naar een oplichtend kerkje dat niet open was en een ontmoeting met twee Turkse jongens waar we mee de stad ingegaan zijn, hebben gegeten en waar ik de hele nacht mee heb gepraat over voetbal en Turkije! Met de uitnodiging op zak om een keertje in Turkije te komen en daar voetbal te kijken duik ik nog snel 2 uurtjes mijn bed in voordat de terugreis begint! De terugreis verloopt iets minder soepel, tijdens de landing krijg ik opeens onwijze druk in mijn hoofd aan de kant waar ik geopereerd ben voor de zomer.... Het werd erger en erger en de dagen die volgden bleef ik er last van hebben! Eenmaal in Bilbao aangekomen werd uitgang opeens weer ‘irteera' (Baskisch) of ‘salida' (Spaans) en niet ‘sortida' (Catalaans), werden woorden opeens weer afgemaakt (in het Catalaans mist vaak de laatste letter in vergelijking met Spaans) en hadden c's geen accenten (ç).... Catalaans is een raar taaltje (mix van Frans/Italiaans/Portugees en Spaans ofzo :P) en naar mijn mening is Spaans toch mooier! Daarnaast blijft Baskisch een taal apart en met geen andere taal te vergelijken en juist daarom meer interessant (sorry Catalaantjes :P)
Ik heb inmiddels alweer genoeg dingen meegemaakt, maar daar schrijf ik graag over in mijn volgende blog want ik zal zo weer richting Bilbao ;)
Agur!
Een halve Bask
Zo noemt mijn leraar Spaans mij. Dat is toch wel mijn favoriete leraar en ik heb dan ook de meeste uren les van hem! Altijd even een voetbalpraatje enzo :) We hebben elke week 1 conversatieles met studenten uit Bilbao zelf en uiteindelijk moeten we een presentatie maken over wat zij (het zijn allemaal meisje) ons heeft geleerd. Toen we in groepen werden ingedeeld zei mijn leraar tegen onze partner: 'Oh en Mar-Lisa is een halve Bask hoor'!Het grappige is als we over Baskenland praten dat het meisje en ik dan over Baskenland vertellen aan de twee andere Amerikanen van mijn groepje! Er zijn zelfs mensen die zeggen dat ik meer van Baskenland weet dan zijzelf, waar ik natuurlijk hard om moet lachen! Daarnaast noemen heel veel mensen me ook 'Mar', omdat dat gewoon veel makkelijker is en dat ben ik ook wel van huis uit gewend natuurlijk!Sommige dingen zijn dus net als thuis.... Zo ruimt mijn hostmom vaak vroegtijdig de tafel af onder luid protest van de rest, omdat ze nog niet klaar zijn (ja dat doet m'n va thuis nou ook altijd ;))
Even terug naar voetbal! Voor de Baskische derby Real Sociedad-Athletic de Bilbao was ik speciaal vroeg opgestaan (het was namelijk op een zondag om 12:00, heel ongebruikelijk voor hier want dat hebben ze pas sinds dit jaar ingesteld onder luid prostest van menig fan). Aangezien het die avond ervoor laat was geworden aangezien ik met een paar jongens in het park tot laat had zitten praten (en uiteindelijk ook bij vrienden ben blijven slapen) was dat even moeilijk, maar uiteindelijk belandde ik toch netjes om 12:00 in de pub :) Het is niet moeilijk om te zien waar de wedstrijd gekeken wordt, want overal hangen Athletic vlaggen buiten! Alle pubs en barretjes waren gevuld met Athletic fans en velen aanschouwden de wedstrijd zelfs van buiten, omdat het binnen gewoon te vol was! In de pub waar ik meestal kom had ik nog een plekje achterin gevonden, dus bestelde ik een Kalimotxo (rode wijn met cola) en ging aan de bar hangen voor het spektakel! De pub was voornamelijk gevuld met mannen en Athletic fans, maar er was 1 meisje in een Sociedad shirt terwijl haar vriend een Athletic shirt droeg! Ondanks de vele protesten die ik de avond ervoor van menig fan had gehoord over de tijd was iedereen dus gewoon gekomen om hun team te aanschouwen!
Voorin de bar zitten een aantal mannen die meerdere malen op de tafel slaan en ATHLEEEETIC ATHLEEEETIC door de pub schreeuwenen daarnaast is het Oeh en Aah aan alle kanten als er kansen zijn. Athletic speelt goed en in de 34ste minuut maakt Llorente een fraaie goal waarna een ontlading volgt bij de verzamelde Atheltic fans. Het is de eerste wedstrijd na de confrontatie met PSG en het goede voetbal werd duidelijk voortgezet! Naast mij staat een gokmachine waar gewed kan worden op de voetbalwedstrijden en dit is echt super populair in heel Spanje... Dus menig maal komt er een fan mij passeren om te wedden! Je kan inzetten op wie er het eerstvolgende doelpunt maakt en noem maar op! Doordat het nogal druk en vol is moet ik me menigmaal tegen de bar aandrukken als er weer een gokker langs wil en soms vragen ze mij zelfs om het geld erin te doen en geven ze instructies :P Op diezelfde machine kun je standen zien en gelukkig voor mij kan ik zo de wedstrijd tussen Ajax en Groningen stiekem volgen :)
We gaan de rust in met een 1-0 stand in het voordeel van Athletic de Bilbao, maar ook Sociedad heeft goede kansen gehad dus de spanning is te voelen in de pub. De glazen worden weer gevuld en de barman heeft het er maar druk mee aangezien hij helemaal alleen is. Ik bestel nog een Kalimotxo voor de tweede helft! De tweede helft begint en het valt me op dat de mensen het nogal vreemd vinden dat ik als blond meisje met volle concentratie naar het scherm staar waar de wedstrijd getoond wordt. Mijn blonde haarkleur is natuurlijk al het staren waard (is wat ik de afgelopen weken heb geleerd) en dat ik dan ook nog van voetbal hou als meisje zijnde.... ON-BE-GRIJ-PE-LIJK! De jongens van de vorige avond hadden me al als addict bestempeld en ook zij waren zeer verbaasd dat een meisje zoveel van voetbal kan houden. Daarnaast kreeg ik de leuke grap te horen dat vrouwenvoetbal eigenlijk twee grappen zijn. Ten eerste zijn het geen vrouwen en ten tweede is het geen voetbal..... Zucht, mannen! Er komt zelfs een oud mannetje naar me toe die me een chocolaatje geeft met de boodschap dat ik daar vast van houd.... Als ik hem vertel dat ik ook van voetbal houd kijkt hij even gek, maar tovert daarna een brede glimlach op zijn gezicht waarna hij zegt dat hij hoopt dat de chocola me zal smaken :)
In de tussentijd wordt Sociedad sterker en sterker en maakt Martínez in de 59ste minuut de 1-1! De enige (vrouwelijk) Sociedad fan juicht en doet een vreugdedansje waarna ze wat 'mooie' blikken krijgt toegeworpen van de Athletic fans, maar verder laat iedereen haar eigenlijk gewoon haar gang gaan! Het spel golft op en neer en aan beide kanten worden er mooie combinaties gemaakt wat uiteindelijk niet voor goals zorgt, maar wat de wedstrijd wel aantrekkelijk maakt. Ballen vliegen over of naast, keepers maken reddingen en de lat/paal zit meerdere malen in de weg! In de 70ste minuut is het dan eindelijk weer llorente die weer fraai afwerkt en Atheltic op een 2-1 voorsprong brengt! Deze keer is de ontlading in de pub nog groter dan tijdens de 1ste goal en het is alsof de zege is binnengehaald, terwijl er nog 20 minuten op de klok staan. Toch krijgen de fans gelijk en eindigt het in 2-1 voor Athletic, maar Sociedad had nog wel enkele kansen om de gelijkmaker binnen te schuiven en ook Athletic kreeg kansen om haar voorsprong te verhogen naar 3-1.....
Na de wedstrijd word ik gebeld door Iker en we praten wat over de wedstrijd, waarop een man in mijn nabijzijn ervan maakt dat ik met Iker Muniain bel. Daarna concludeert de beste man dat ik de vriendin/scharrel/ofwatdanook van het 18-jarige voetballertje van Athletic ben. Voor de mensen die hem niet kennen: Iker Muniain wordt ook wel de Spaanse Messi of de Spaanse Rooney genoemd, hij is geboren in 1992 en hoopt in december 19 jaar te worden, hij maakte zijn debuut in het eerste van Athletic toen hij 16 was en is momenteel een basiswaarde in het team en laat het publiek vaak genieten van zijn voetbalkunsten met zijn slechts 1.65! Hij is ook speler voor Jong Spanje waarmee hij afgelopen zomer kampioen is geworden. Daarnaast schijnt hij veel vrouwelijke fans te hebben en dat heeft hij denk ik ook deels te denken aan zijn blonde haar (Spaans blond zeg maar) :P Terwijl ik de avond ervoor aan de jongens al had verteld dat ik Iker niet de mooiste speler van het team vond (ze vroegen ernaar en ook zij hadden ervan gemaakt dat ik date met Iker Muniain ipv dat ik gewoon rondhang met een vriend die Iker heet). Ik vertel de beste man dat ik niet met de heer Muniain belde, maar de mannen om me heen beginnen al vanalles tegen me te zeggen. Over hoe goed hij speelde en ga zo maar door! We discusseren wat over de wedstrijd, maar het onderwerp komt telkens terug op Iker Muniain. Ik moet er eigenlijk wel om lachen en terwijl ik nogmaals zeg dat het echt niet de Athletic voetballer was die mij belde besluit ik maar eens terug naar huis te gaan!
Ook de wedstrijd tegen Atlético Madrid (afgelopen donderdag) die ik in de pub bewonderde leverde leuke taferelen op. Allereerst is er een groep fans die hun eigen eten kookt in de pub en tijdens de wedstrijd gewoon heerlijk gaat dineren recht voor de TV. Er is kreeft, wijn en vanalles nog wat en daarnaast bulderende mannenstemmen die hun club aanmoedigen (sommigen klonken echt als piraten:P)! Als we op de helft van de eerste helft zijn vraagt de man naast me of ik voetbal kijk. Naar mijn weten is dit een overbodige vraag, maar goed ik zeg hem dat ik naar de wedstrijd kijk ja. Meteen worden alle mannen die voor me staan op de hoogte gebracht van het feit dat ik de wedstrijd kijk en dat ze dus niet in mijn beeld mogen gaan staan. Hij vraagt me daarna meerdere malen of ik het wel goed kan zien. Het is gerust lachwekkend te noemen, omdat ik vanaf het begin het scherm al goed kon zien en anders was ik toch zeker wel van plaats verwisseld ipv op de barkruk blijven zitten? Ach de beste man bedoelde het goed :) Weer is er dezelfde barman die alleen werkt, maar dit keer is het rustiger. Het is 22:00 op donderdagavond en daarnaast is de wedstrijd in Bilbao dus vele fans zullen in het stadion zitten! Als de barman iemand geld wil teruggeven belandt het geld tegen een heineken flesje voor mij aan (wat een ketsend geluid maakt) en valt op de grond. In een flits draai ik meteen mijn hoofd naar de bar. De mannen naast me maken ervan dat de beste man mij wilde aanvallen met het geld en de barman maakt daarna wel meerdere malen zijn excuses aan mij..... Ik kan er alleen maar om lachen, arme man! Athletic speelt weer een uitstekende pot en wint met 3-0 van de andere roodwitten (Atlético is opgericht door Basken in Madrid vandaar de kleurovereenkomsten in tenues). Na de wedstrijd loop ik naar huis op mijn slippertjes terwijl de regen met bakken uit de hemel valt. Gelukkig is het niet heel ver naar mijn huis en kan ik eenmaal thuisgekomen na een droogbeurt mijn koffer voor Barcelona inpakken :)
Vorige week zijn mijn zus en mijn moeder ook nog een paar daagjes langsgeweest. Ze brachten me chocoladepepernoten, voetbalbladen, kaartjes en geld vanuit Urk van lieve vrienden en familieleden en een prednisonkuur voor 6 dagen. Mijn Astma was die week ervoor namelijk zo erg geworden dat ik de universiteit niet/nauwelijks van binnen heb gezien en dat is eigenlijk funest. Ik had een toets gemist en heel wat lessen terwijl je maar 3 lessen per vak mag missen! Na heel veel gedoe met een doktersverklaring en ga zo maar door mag ik deze week toch 2 toetsen inhalen wat het totaal aantal toetsen 3 maakt aangezien er al een toets gepland stond deze week (dus heb woensdag Spaans en donderdag Spaanse Cultuur en Baskische Cultuur)..... De dagen met mijn moeder en zus bestonden vooral uit veel lachen, praten, lopen en veel en lekker eten! Ook mijn zus heeft kunnen ervaren hoe het is om hier blond te zijn.... Zo was er een man die zei OH MY GOD, terwijl hij ons met open mond passeerde! Ik denk dat ze leuke dagen hebben gehad hier ondanks vertragingen van beide vluchten! Er zijn al plannen voor vervolgtripjes met z'n 3en :P Voor de details kun je beter vragen hoe zij het vonden :P
Omdat ik jullie natuurlijk ook wat wil leren over Baskenland zal ik wat vertellen over de Baskische kerstman genaamd Olentzero... Er zijn meerdere verhalen over Olentzero, maar één daarvan is dat Olentzero tot Baskische reuzen (jentillak) behoorde die in de bergen leefden. Toen er een ster aan de hemel stond die zo fel was dat niemand er naar kon kijken behalve een oude, bijna blinde man vroegen de reuzen hem wat het betekende. Hij zei dat Jezus geboren zou worden en vroeg de reuzen hem van de klif te gooien, omdat hij niet wilde leven ten tijde van het Christendom. Alle reuzen gingen daarna dood, behalve Olentzero. Olentzero wordt dus gezien als de omarmer van het Christendom en de brenger van het nieuws dat Jezus geboren was (wat terug te horen is in een liedje waar de kinderen in het Baskisch zingen dat Olentzero ging werken, maar toen hij hoorde dat Jezus was geboren naar beneden rende om dit nieuws te brengen) .... Het verschilt echter per regio in hoeverre de Christelijke aspecten terugkomen. De moderne Olentzero is een mijnwerker (kolenmijn vandaar ook vaak zijn bruingekleurde gezicht) met overgewicht die een grote dorst kent. Hij is altijd in het bezit van een fles wijn en tevens een sigaar en draagt traditionele Baskische kleding. Het is een liefdevolle man en op kerstavond gaan de kinderen de straat in om liedjes te zingen en snoep te verzamelen terwijl Olentzero door de straten gedragen wordt.... Daarnaast brengt Olentzero ook cadeautjes voor de kinderen.
Dit is wel weer genoeg voor vandaag dacht ik zo, misschien wel teveel zelfs maar ach als ik eenmaal begin met schrijven kan ik zo doorgaan! Afgelopen weekend ben ik in Barcelona geweest en ik zal jullie snel schrijven wat ik daar allemaal heb beleefd en de foto's op mijn blog zetten :) Oh en voor alle lieve mensen die bezorgd waren over hoe het met me ging.... mijn gezondheid gaat weer de goede kant op na de prednisonkuur dus jullie hoeven je geen zorgen te maken ;)
Agur & Gabon!
ATLEEEEEETIC ATHLEEEETIC....
Ik zou jullie graag echt het stadiongevoel willen meegeven dat ik heb mogen ervaren in San Mamés, maar dat is denk ik onmogelijk! Ik zou uren door kunnen gaan met uitvoerige beschrijvingen (alles
staat nog op mijn netvlies gebrand), maar dan nog zou het in het niet vallen bij de werkelijkheid! Ik begon eindelijk 'officieel' met mijn onderzoek voor mijn bachelorscriptie. Ik wil graag de
voetbalcultuur van de voetbalclub Athletic de Bilbao onderzoeken en het begin heeft me een overweldigende energieboost gegeven! Eigenlijk moet ik nog even mijn bijna blunder vertellen over het
kopen van mijn kaartje... Toen ik een dag voor de wedstrijd naar het stadion gegaan was om een kaartje te kopen wilde ik zo aansluiten bij een aantal mannen in de rij. Gewoon even als blond meisje
in mijn Barça short aansluiten in de rij, zo gezegd zo gedaan! Aangezien iedereen me nogal raar aankeek (maar ach dat doen ze ook gewoon op straat) begon ik toch een beetje te twijfelen of ik wel
goed stond en toen ik dichter bij de kassa kwam zag ik opeens een papiertje waarop stond: SOCIOS! Oké ik begon hem te knijpen want een socio ben ik niet en ik snapte ook meteen waarom de mannen zo
raar naar mij en mijn Barcelona short keken.... Dus ik ben heel sneaky uit de rij gegaan om vervolgens bij een andere kassa in mijn beste Spaans een kaartje te kopen voor de wedstrijd! 45 euro
lichter en een kaartje rijker, Olé!
De wedstrijd is vantevoren al als 'risicowedstrijd' betiteld door de UEFA en dat was niet voor niks bleek maar weer. Nog voordat de wedstrijd is begonnen is er al een Athletic fan zwaargewond afgevoerd nadat de fans van Paris Saint German in grote getalen de stad in waren gegaan. Velen van hen hadden niet eens een kaartje voor de wedstrijd. Er werd met stoelen gesmeten naar politie agenten en ook nietsvermoedende voorbijgangers werden lastig gevallen. Dus toen ik in alle vroegte naar het stadion ging was het daar al druk met ertzaintza (de Baskische politie) die gemaskerd overal rondliepen! Sirenes gaan af en aan en de weg naar het stadion vult zich helemaal met mensen in het Rood en Wit. Voordat ik het stadion mag betreden moet ik een uitvoerige controle ondergaan waarin de vrouw mijn broodje voor een moordwapen aanziet! Elk plekje van mijn lichaam wordt bevoeld, zakken worden geleegd en ga zo maar door. Dat was dan bij real madrid wel even anders. Daar haalden ze alleen het dopje van mijn waterflesje (ohja daar kun je Mourinho en zijn schoffies bewusteloos mee gooien vanuit de bovenste rang) en namen ze niet eens de moeite om te kijken wat er in mijn tas zat!
Als ik het stadion binnen loop zie ik dat ik toch best wel dicht op het veld zit (net-niet-aanraak-afstand zeg maar). En daarnaast dat vak Noord het vak is van de hooligans.... Als ik aan 1 van de mannetjes van de barettenbrigade (de stewards hebben allemaal Baskische baretten op int stadion) vraag waar mijn stoeltje is kijkt hij op mijn kaartje en legt hij uit hoe de rijen en stoelen werken. Oké ik voel me een seconde dom, maar daarna zie ik dat meer mensen zoeken naar de rijnummers die op de traptreden een beetje verborgen staan! Als ik mijn stoeltje heb gevonden zie ik een paar andere mannen ook zoeken en ik wijs hen op de rijnummers op de traptreden waarna ook zij snel hun stoeltje vinden :) Na de discussie met de man naast mij dat ik op zijn stoeltje zit (op dat soort momenten doe ik ook gewoon altijd alsof ik GEEN spaans spreek en er zijn meer van die momenten maar dat even terzijde) schuif ik een stoeltje op en zegt de oude man naast me dat ik daar maar gewoon moet blijven zitten dan. De man die me van mijn stoeltje heeft verdreven behoort dus echt tot de harde kern fans van Piratak en zijn vrienden verzamelen zich om hem heen en dus ook achter mij dus ik ben omringd met Athletic pirates om het zo maar te zeggen!
Als de wedstrijd nog geen 6 minuten oud is beginnen de gemoederen aan de overkant hoog op te lopen. De Parijse fans proberen uit het uitvak naar beneden te springen om zich tussen de Athletic fans te mengen. Er is echter al genoeg bemanning van de Ertzaintza aanwezig die deze ramp weet te voorkomen! Er ontstaat een soort van ik schreeuw naar jou jij naar mij spelletje tussen de Franse en de Baskische fans. Één van de ergste dingen die een Athletic fan te horen kan krijgen is toch wel voor Spanjaard uitgemaakt worden.... Geloof me dat zit ze echt heel hoog. Sowieso is het not done om met iets van de Spaanse vlag, een shirt van het nationale elftal of een Real Madrid shirt te gaan lopen! En ongeschreven wetten moet je ook niet overtreden! Met een Barcelona shirt ben je overigens wel gewoon veilig gelukkig (en dit ga ik 6 november maar eens goed uittesten want dan is Athletic-Barcelona). Maar goed terug naar de wedstrijd.... Athletic speelt voor zijn doen de sterren van de hemel en wint dan ook met 2-0 en dat is nog mager gezien de vele goede kansen die ze krijgen! De Franse fans proberen nog meerdere malen het vak uit te springen maar de Ertzaintza kan het elke keer voorkomen!
Wat ik trouwens een leuk ritueel vind van de rust is dat het dan bocadillo-time is. Iedereen (en dan ook echt iedereen) heeft thuis een broodje gemaakt of voor de wedstrijd ergens gekocht en in de rust komen de in folie gerolde broodjes tevoorschijn en worden die opgegeten! Best een grappig gezicht is dat! Mijn Amerikaanse studiegenootjes hadden hier duidelijk niet vantevoren rekening mee gehouden en die hadden honger (mijn aanbod voor een deel van mijn broodje sloegen ze af).... Was ik toch even blij dat ik van dit ritueel op de hoogte was en een heerlijk broodje Mozzarella/tomaat/pesto had :)
Na afloop van de wedstrijd is de stemming onder de Athletic fans natuurlijk opperbest. Het lijkt wel alsof het team herboren is met deze prestatie en ze alles weer aankunnen (op het moment van de wedstrijd staat er slechts 1 team onder hen in de landelijk competitie) . Nu ga ik jullie niet vervelen met de Athletic geschiedenis die ik bestudeerd heb, maar het is toch altijd een geduchte tegenstander voor alle teams (en dan ook de grote namen als Barcelona). Ik loop met de menigte mee richting de metro want het is tenslotte gewoon donderdag en de metro stopt rond een uur of elf dus de laatste kan ik nog net halen. Als ik eenmaal goed en wel thuis ben komt mijn hostbro ook binnen in zijn Athletic shirt. Hij komt ook uit het stadion en we discusseren nog even over de wedstrijd.... En na die avond geloof ik dat Athletic vast en zeker een goed seizoen tegemoet kan zien!
De volgende dag hoor ik dat er 13 aanhoudingen zijn verricht en dat er ook na de wedstrijd nog rellen zijn uitgebroken. Van de 13 zijn 10 Frans... 12 worden er berecht! De Athletic fan heeft zware verwondingen opgelopen en ook een aantal Ertzaintza agenten hebben het niet zonder kleerscheuren kunnen uitzingen! Een keerzijde van het voetbalsupporten helaas, alhoewel het woord supporten natuurlijk niet gelinkt kan worden met dit geweld!
Maar goed het is alweer half 3 en ik heb beloofd morgen met mijn moeder en zus om 10 uur in het hotel te ontbijten wat betekent dat ik naar de overkant van de rivier moet met het hangbruggevaarte van de Puente Colgante! Ik heb een beetje van mijn passie voor het voetbal er weer even uitgegooid, maar ik zou er nog bladzijdes vol over kunnen schrijven (mijn leraar Spaans kan dit beamen, want bijna elke schrijfopdracht die ik inlever heeft een zekere relatie met voetbal :P)!De verhalen over mijn baravontuurtje tijdens de Baskische derby, roddels over een vermeende relatie/affaire die ik zou hebben met een zekere voetballer (alhoewel voetballertje misschien een betere naam is :P) van Athletic, mijn nieuwe bijnaam en andere verhalen houden jullie tegoed ;)
Gabon!