Mijn ‘angst' deze week voor de pubgasten was meer dan terecht bevestigde mijn Schotse studiegenootje maar weer eens door aan te geven dat er enigszins een gangcultuur heerst bij het voetbal. Het was dinsdagavond toen ik samen met mijn vader en moeder op zoek was naar een pub om de wedstrijd Barcelona-Celtic te gaan kijken. De eerste pub was zo goed als vol en de tweede deed niet aan voetbal die dag dus we besloten dat 3x scheepsrecht moest zijn. Niet heel ver van mijn flat is een pub genaamd The Grapes en van buiten konden we al zien dat er voetbal gekeken werd.

The Grapes is een attractie op zich. Bij binnenkomst werd meteen duidelijk dat de mensen van een totaal ander kaliber waren, maar aangezien er een plekje op een bank vrij was inclusief een tafeltje twijfelden we geen moment en nestelden we ons tussen de pubgasten. Niet alleen wij, maar ook de pubgasten hadden door dat wij niet echt thuis hoorden in de desbetreffende pub. Er werd wat gekeken, gesmoesd en er werd gegroet waarna mijn vader wat drinken bestelde en we de wedstrijd eindelijk gingen kijken (het stond inmiddels al 1-0 voor Celtic helaas). De man die verderop op dezelfde bank als ons zat bulderde CELTIC OOOOH CELTIC door de pub en hij maakte duidelijk vrienden hiermee. Echt veel van de wedstrijd heeft hij volgens mij niet gezien en helemaal niet meer toen een pools geblondeerd vrouwpersoon naast hem kwam zitten. Tja voor dat soort mensen wordt voetbal dan opeens bijzaak......... Nadat er ook Fuck You Messi werd rondgeslingerd merkte ik al snel dat het niet de bedoeling was dat ik iets liet merken van zijn barçaliefde. Geloof me ik heb tussen Madrid supporters Rayo Vallecano aangemoedigd, tussen Athletic de Bilbao supporters Barcelona aangemoedigd en op een plein vol Tukkers in Enschede gejuicht toen Ajax scoorde op de laatste beslissende competitiedag zonder er ook maar 1 seconde over na te denken, maar deze avond in The Grapes zei iets in mij dat het verstandig was om stil te blijven. Het is verboden om voetbalshirten te dragen in de pub, dat zegt denk ik genoeg :P

Eén van de meest opvallende verschijningen in The Grapes was een wat ouder vrouw, wat klein van stuk. Het type kettingroker zo bleek aangezien ze om het kwartier naar buiten ging om te roken waarna een mannelijke pubgast haar weer op haar barkruk tilde. Zo'n vreemde verschijning, maar ook weer zo doodnormaal toen we haar de volgende dag in de supermarkt zagen lopen met een winkelwagentje om net als ons inkopen te doen. Maar geloof me ook de rest van de pubgasten deed niet veel onder voor het type voetbalhooligan of tokkie.

Ik ben blij dat mijn ouders mijn mening over de schotten en de stad hier delen, ik begon al haast te denken dat het aan mij lag :P Niet in negatieve zin ofzo, maar de mensen hier zijn nou eenmaal iets minder modieus dan in bijvoorbeeld Spanje en Italië en een groter percentage dan dat ik gewend ben oogt tokkie achtig. Daarnaast heeft Edinburgh zo haar charmes, maar af en toe mis ik toch de warmte van Baskenland (en nee dan heb ik het niet over de temperaturen want die kan dit Nederlandse meisje makkelijk trotseren :P). Het was ook de week dat de Dalai Lama en de Ambassadeur van Israël naar Edinburgh zouden komen, maar daar hebben we niet veel van gezien. Wij werden getrakteerd op het schouwspel van een vrouw die door de politie een cafe uitgesleurd werd terwijl ze om zich heen begon te trappen om zich vervolgens letterlijk over de grond te laten slepen. Ze probeerde nog iets te doen door haar schoen de lucht in te trappen maar eigenlijk was niemand onder de indruk van haar offensief. Ze stond een beetje voor schut dus :P

De paar dagen dat mijn ouders hier waren zijn omgevlogen. Een hoop lekker eten en gezelligheid waren de succesformule voor een paar mooie dagen. Ik denk dat ongeveer de helft van de gevulde koffers voor mij was: Urkerlanden, chocoladepepernoten, sojazoutjes, kip Tajine en presentjes van lieve mensen van het thuisfront! Ondanks de dikke mist die de stad bedekte hebben mijn ouders dingen bezichtigd die ik zelf nog niet gezien heb. Tot grote teleurstelling van mijn moeder was er echter niemand zo vriendelijk om in de straat doedelzak te spelen, iets waar ze erg naar uit had gekeken. Daarnaast zijn de bergen wel gezien, maar nog niet beklommen dus er komt vast nog wel een tweede keer Edinburgh :P

Deze week kwam het onderwerp Syrië weer eens serieus ter sprake wat ervoor zorgde dat ik een plan maakte om via Turkije naar Syrië te gaan. De Eid wapenstilstand was al op dag 1 verbroken, wat iedereen wel verwacht had en ook tijdens de ‘feestdagen' van Eid was het dus gewoon oorlog! Mijn flatmate zei dat hij wel onderdak en vervoer voor me kon regelen dus alles was geregeld. In ruil voor het publiceren van de waarheid zou ik beschermd worden en onderdak krijgen, nou daar zeg ik geen nee tegen! Het plan kreeg steeds meer vorm totdat mijn flatmate opeens zei: er is alleen 1 probleem. Wat dan? Vroeg ik. Ze hebben geen Mozzarella in Syrië...... Oké nieuw plan: ik vlieg met een rugzak vol Mozzarella die kant op in de hoop dat ik niet voor een bomterrorist wordt aangezien met die witte bollen kaas in mijn tas :P Nog ongeveer een half uurtje babbelden we verder over het plan toen mijn flatmate zei: ‘Jij wilt het gewoon echt doen he, jij neemt dit serieus en jij hebt dit plan al in je hoofd nog voordat ik je kende'. Eerlijk toegeven: Ja, stiekem is dat plan al maanden ergens in mijn hoofd, ook al weet ik dat het onuitvoerbaar is. Mijn flatmate heeft het me toen verboden aangezien het gevaarlijk was omdat ik ten eerste een vrouw ben (die ook nog eens blond is) en ten tweede omdat er oorlog is (ja dat is nou eenmaal het principe van oorlogsjournalist toch?). Ik vraag me ook af wat dan gevaarlijker is: het feit dat ik een blonde vrouw ben of het feit dat er vliegtuigen in de lucht vliegen die alles bombarderen en er verder in het wilde weg geschoten wordt. Het is fijn dat we er onderling genoeg ‘grappen' over kunnen maken zonder de situatie te niet te doen alhoewel het natuurlijk niet meer dan diep triest is.

Met mijn Spaanse flatmate praat ik graag over Spanje. Het eten, het drinken, de gewoontes, de feesten, de mensen, de mooie steden en dorpen, de politiek, het voetbal en ga zo maar door. Deze week ging het nog over hoe zijn oma mossels kookte voor iedereen, de drinkgewoontes en Semana Santa. Op de één of andere manier belanden we altijd ergens bij Spanje en voetbal en hebben we er allebei genoeg over te bespreken! En wat eten betreft, houmous met mint, aubergine puree met griekse yoghurt, gehakt en tomatensaus, tortellini gevuld met ricotta en spinazie met kip, champignons spinazie en tomatenkruidensaus en tiramisu na hoe klinkt dat? Nou het was heerlijk eten dit weekend kan ik wel zeggen :)

In de aanloop naar Halloween zie je regelmatig verklede mensen over straat lopen en kom je de meest gekke vertoningen tegen in de supermarkt. Nou zijn er wat mij betreft een aantal dames in de stad die het toch wel een beetje te bont maken. Bij ons om de hoek is namelijk een tanning salon. Nou heb ik sowieso al helemaal niks met die dingen en vind ik het vreselijk (sorry voor een ieder van jullie die gebruik maakt van deze neppe rotzooi :P), maar dat even terzijde! Nu is het zo dat het pompoen gehalte in de tanning salon nogal hoog is, en dan heb ik het niet over die dingen die je uitholt maar over de medewerkers. Alle medewerkers zijn stuk voor stuk zo oranje dat het gewoon levende pompoenen zijn. Ik ben bang dat dit niets met het naderende Halloween te maken heeft en dan maakt het nog net een tikkeltje erger.

Wordt er dan ook nog gestudeerd? Ja hoor, zo af en toe! Donderdag had ik een presentatie samen met 3 anderen. We moesten een blog schrijven voor de nationalism studies blog over Benedict Anderson en met hedendaagse voorbeelden komen die we in verband konden brengen met zijn theorieën. Na afloop van het college kregen we de kans om ons debuut te maken op de Spaanse televisie. Één van onze docenten werd namelijk geïnterviewd door de Spaanse tv over het aankomende referendum voor Schotse onafhankelijkheid en ze hadden gevraagd of er dan ook wat studenten bij konden zijn. Hoe leuk het ook klonk, ik heb besloten het aanbod af te slaan aangezien ik doodop was en er nog essays geschreven moesten worden voor de volgende dag. Ach dat debuut op de Spaanse televisie kan nog wel even wachten toch?

Ik heb net een college van War & Morality achter de rug en we hadden het over Targeted Killings (voornamelijk gebruikt door Israël en de VS) en daarmee ook over de moord op Osama Bin Laden. Nou zijn er aardig wat Amerikanen in de klas en degenen die in mijn discussiegroep zaten hebben genoeg zelfkritiek als het over Amerika en haar politiek gaat gelukkig. Toen iemand aangaf dat Osama Bin Laden misschien ook in zijn arm of been geschoten had kunnen worden en daarna opgepakt en een proces had gekregen (ondanks dat dit lastig is ivm het verschil tussen intelligence en evidence en nog een aantal factoren) zei 1 van de Amerikanen die niet in mijn groep zat: Weapons are designed to kill, shootings in arms and legs are just for movies. Nou dat maakte wat los hoor en eerlijk gezegd vind ik het ook best Amerikaans om dit te zeggen aangezien een wapen bezitten daar doodnormaal is. Ik weet niet hoe jullie het hebben maar ik kom liever niet in de buurt van dit weldenkend persoon als hij in het bezit is van een wapen want stel je voor dat iedereen die een wapen heeft dan maar moet moorden aangezien die dingen gemaakt zijn om te moorden. Of aan de andere kant iedereen die een wapen heeft een moordenaar noemen alleen omdat diegene dat wapen bezit (good luck Americans :P). Tja dit soort ‘God Bless America' mensen lopen er hier ook rond, maar geef mij maar die met een beetje zelfkritiek en zelfspot! De discussies tijdens dit vak zijn wel leuk, maar de lerares is verschrikkelijk (een filosofe en dat zegt meer dan genoeg in het kader van denken de waarheid in pacht te hebben, zoooo frustrerend). De vraag of je het kunt verantwoorden om een vermeende terrorist in het Midden-Oosten te vermoorden terwijl massamoordenaars in eigen land opgesloten zitten in een cel omdat we volgens de Humand Rights Decleration tegen de doodstraf zijn blijft interessant. Want dan zouden we Anders Breivik kunnen vermoorden aangezien hij een terrorist is en veel onschuldige mensen heeft vermoord, maar dan blijft de vraag of wij als mensen überhaupt het recht hebben om te beslissen over het recht op leven van andere mensen. De film Munich is een goed voorbeeld over de Targetted Killing Policy van Israël, een land waar dit gewoon in de wet is opgenomen en dus als justified wordt gezien! En in dit geval zal de vraag blijven of er ooit een oplossing komt als Israël vasthoudt aan dit beleid aangezien er tijdens onderhandelingen nadrukkelijk gezegd is dat dit moet stoppen voordat er echt over een oplossing gepraat kan worden. Politics, politics, politics.....

Oeh en ik heb sinds maandag een nieuwe leraar die ongeveer net zo praat als Hugh Grant :P Echt een heerlijk accent! Oh en we hebben natuurlijk een nieuw regeerakkoord: heel Nederland weer boos, verontwaardigd en teleurgesteld as usual! Ik ben ook een beetje boos en dan met name op de DUO aangezien ze onwijs zitten te kloten met mijn stufi, maar dat verhaal volgt als het hopelijk na dit weekend is opgelost :P

Nou dit meisje gaat eens wat nuttigs van de dag maken door maar weer wat artikelen door te spitten. Mag van mezelf niet verplichte dingen lezen dus dat zal wel uitkomen bij terrorisme, politiek en Baskenland haha! Volgende week wil ik beginnen met mijn essays aangezien eind november en begin december vriendinnen overkomen uit Nederland (I like :)), heb alle essayvragen binnen dus er kan geknutseld worden :P

To all of you: Enjoy life and take care!

Lots of love from Edinburgh