Terwijl ik dit schrijf hebben we net een paar emmers water weggespoeld. We hebben toch maar besloten dat een binnenzwembad iets te veel van het goede was voor 4 internationale studenten in hartje Edinburgh. Helemaal bovenin een flat leven heeft zo zijn nadelen. Allereerst moet je alle trappen op voordat je er eindelijk bent. Dat heeft wel het voordeel dat je in de wandelgangen vaak buren tegenkomt en je zo je sociale contacten opdoet. Het tweede probleem doet zich voor wanneer ‘it's raining cats and dogs' of wat ze in Nieuw-Zeeland zeggen ‘it's pissing down', zoals vanavond. Na een gezellige avond (Monsters en Co gekeken, heerlijk gegeten en daarna genoten van wat muziek (mijn flatmate die muziek compositie studeert heeft ruim 14000 nummers op zijn laptop)) gingen de mannelijke flatmates richting bed. Ik besloot nog even te studeren, maar al gauw kwam één de jongens alweer terug naar de keuken met de boodschap dat we misschien een emmer en een mop nodig hadden. Ik vroeg hem wat er aan de hand was en liep achter hem aan waar ik al snel zag dat er zich in de hal een regendouche bevond. Nog geen 5 minuten geleden liep ik door diezelfde hal naar mijn kamer en was er niets aan de hand! Mijn flatmate pakte snel een handdoek en gooide die op de grond, maar ook in de wc stroomde het water inmiddels via 1 spotje in het plafond naar beneden. Ook ik besloot een handdoek op te offeren om het water te stoppen. De andere twee jongens kwamen hun kamers uit om te kijken wat er aan de hand was. De Spanjaard zei doodleuk: ‘Ik dacht al wie is er aan het douchen midden in de nacht' en de Nieuw-Zeelander kwam op het idee om een stopt-het-regenen-liedje te gaan spelen om het probleem te verhelpen. Toen het eindelijk was gestopt met regenen (en dat zonder stopt-het-regenen-lied) hebben we zoveel mogelijk water proberen op te ruimen wat inhield dat ik uiteindelijk met een blik water in een emmer heb lopen scheppen en we met keukenpapier onder onze voeten de laatste restjes water in de hal hebben weggeveegd. De jongens zijn allemaal weer hun bedje ingedoken en ik ben nog steeds van plan te gaan studeren. Na het checken van de weersvoorspelling voor de komende nacht hebben we besloten dat we niet om en om de wacht hoeven te houden (wat ik eigenlijk een super leuk plan vond :P) en daarnaast kunnen we er toch niets tegen doen. Alle slaapkamers, de badkamer en de keuken lijken veilig dus het moet goed komen. En ach voor alles moet een eerste keer zijn toch?

En voor een ieder die zich zorgen maakt over het feit dat ik in slippers rondloop: sinds ik een keer op slippers door een keiharde regenbui een lang stuk moest lopen en dat al glijdend, slippend en soppend in mijn slippers ging draag ik ze niet meer als het regent. Maar dat weet je hier (net als in Nederland) maar nooit! Ik heb inmiddels ook uitgevonden dat mijn schoenen die ik in Bilbao gekocht heb ook niet meer helemaal waterdicht zijn (de rechterhak lijkt nogal versleten te zijn) dus nat worden mijn sokken toch wel aangezien mijn andere twee paar schoenen stoffen schoenen zijn. Schotten lijken daar overigens totaal niet om te geven want velen van hen lopen in stoffen gympen. Maar goed dat even allemaal terzijde....

Sinds maandag woon ik in de nieuwe flat en ben ik internetloos in huis (onwijs irritant). Gelukkig hebben we altijd nog een flatmate met een heleboel films op zijn laptop. Naast Monsters en Co hebben we ook al Toy Story 3 gekeken :) Het voordeel aan de nieuwe flat is dat ik opeens weer een kast vol kleren heb, mijn slaapkamer zo groot als een woonkamer is en dat ik mijn eigen kingsize bed heb (jaja het grootste bed in het huis :P). Dat internet kan alleen nog wel even duren aangezien ze hier nogal strikt zijn met bankzaken. Degene die het internet gaat betalen moet ook op het adres wonen en aangezien de verhuizing doorgeven nogal wat dagen kost moeten we ook zolang wachten voordat ze de bank check kunnen doen. En daarna kan het nog wel even duren voordat we voorzien zijn van deze luxe. Tot die tijd moet ik internetten in de bibliotheek van de universiteit die onwijs groot is en daarnaast elke dag tot half 3 's nachts open is. En ja geloof het of niet er zijn echt mensen die tot zo laat in de bieb studeren :P Sommigen hebben zelfs een kluisje vol boeken en die wonen hier echt zowat! Ik probeer niet teveel tussen de boeken rond te neuzen want dan wil ik ze allemaal lenen (ja ik weet al waar de sectie over terrorisme en oorlog is en heb al menig boek in mijn handen gehad) en ik moet eigenlijk al zo onwijs veel lezen voor mijn vakken. Toch blijft mijn probleem altijd dat ik graag dingen lees die niet in de syllabus staan dus ik moet even schipperen tussen beide....

Iedereen hier is nieuwsgierig naar Urk na mijn verhalen over het o zo vreemde dorp in Nederland dat vroeger een eiland was. Mijn Nieuw-Zeelandse flatmate heeft zelfs besloten dat ie dat deel van Europa echt moet gaan bezoeken tijdens zijn rondreis door ons mooie continent. En voor mensen die nationalism studies studeren is Urk natuurlijk altijd leuk om te onderzoeken. De Schotse nationalist is toch wel de klasgenoot waar ik het best mee kan opschieten. We delen niet alleen de passie voor nationalisme (en denken over deze term hetzelfde wat niet altijd zo is, maar met die theorieën zal ik jullie niet lastig vallen), ook houden we van voetbal. In zijn geval de laatste dagen iets minder positief dan voor mij aangezien Schotland een soort van hopeloos bezig is in de WK kwalificaties (poor them!). Als we eenmaal aan de praat raken en richting de studentenbar gaan zijn we zo uren verder, altijd heel gezellig! Vooral omdat ik van hem veel kan leren over het Schotse nationalisme en de geschiedenis enzo, altijd interessant!

Voor voetbaltalk heb ik ook altijd nog mijn Spaanse flatmate. Hij heeft me al zijn voetbalshirts laten zien en bespreekt graag tactieken en opstellingen. Iedere flatmate heeft zo zijn eigen inbreng in het huis. De Spanjaard en de Syriër kunnen samen heel geboeid over robots en computerdingen praten (samen de artificial intelligence kant) en dan kijken de Nieuw-Zeelander en ik elkaar echt aan van: ONZIN! Daarom hebben wij voor elkaar besloten dat wij later beroemd gaan worden (ik word volgens hem ergens minister of president ofzo en en hij gaat muziek voor films maken aldus mij) en dat die andere 2 dan kunnen zeggen: Kijk daar woonden wij nou bij in de flat! Het grappige aan mijn Nieuw-Zeelandse flatmate is dat hij totaal geen fan is van Nieuw-Zeeland (naja het land en de omgeving kan ermee door maar de mensen niet). De mensen zijn stupid, have no idea what is going on in the world and they just care about sheep (het schijnt dat nieuws over schapen heel populair is en dat ze amper internationaal nieuws hebben). Als je als jongeman niet van rugby houdt, geen macho bent en je niet klem zuipt in het weekend hoor je er niet bij. Dat is wel even compleet nieuw voor me aangezien ik Roderick daar nooit over gehoord heb (die past totaal niet in het plaatje namelijk). Nou moet ik er bij zeggen dat Roderick uit Auckland komt en dat is wel een hele grote stad dus daar zal het minder opgaan (beaamde ook mijn flatmate). Er is ook nogal een verschil tussen Northern Island and Southern Island dus een onderzoekje naar nationalisme ‘at the end of the world' zou niet misstaan.

Aangezien ons huis tijdens het zoeken naar internet werd verward met een stripclub genaamd ‘Bottoms Up' (Mar-Lisa had natuurlijk een letter van de postcode verkeerd ingevuld, ik ben niet voor niets het enige blondje in de flat), heeft 1 van de jongens besloten dat we op het naambordje beneden ipv onze namen ‘Bottoms Up' neer moeten zetten.

Inmiddels is het alweer een dag later en zit ik op de uni in de bieb voor mijn dagelijkse portie internet (ik op dezelfde plek als gisteren en ik voel me al helemaal thuis :p). Vanmorgen vroeg schrok ik wakker van het geluid van kletsend water en verschrikt ging ik naar de hal om te kijken of er misschien weer lekkage was. Voor mijn gevoel was het echt 6 uur 's ochtends ofzo, maar het bleek al half 9 te zijn en het geluid kwam gewoon uit badkamer omdat 1 van de jongens aan het douchen was. Pfiew, geen regendouches in de hal of wc dus! Gewoon weer lekker verder slapen.... Na een snelle schoonmaakbeurt van de keuken maar weer richting de uni gegaan waar ik nu het nieuws volg over de aanslag in Beirut, de Rabobank die zich terugtrekt als sponsor van de wielerploeg, Tanja Nijmeijer die misschien naar Cuba gaat en haar familie ook en hier in the UK natuurlijk de zaak rondom Jimmy Savile. Zonder internet ben ik namelijk een beetje afgesloten van het wereldnieuws, iets wat ik heel erg mis. Mijn dagelijkse buitenlandse kranten rondje op internet (vooral ook handig om mijn Spaans een beetje te blijven gebruiken naast het Engels dat ik hier volop gebruik) en het continue up to date zijn via twitter doormiddel van correspondenten in het buitenland is een groot gemis en ook de voetbalupdates mis ik onwijs! Geen live standen meer of verslagen via twitter :(

Ik zal afronden voor vandaag en zo maar eens richting de supermarkt om iets in te kopen om vanavond te eten. Eens kijken of ik de couscous met kip, champignons, spinazie en rode pesto saus kan verslaan met een ander heerlijk gerecht! Of misschien ga ik gewoon lekker makkelijk wraps maken, of pannenkoeken waar ik stiekem veel zin in heb, of een broodje mozzarella (doet het ALTIJD goed!). Ik heb niet voor niets al de bijnaam Miss Mozzarella gekregen van één van mijn flatmates aangezien ik van mening ben dat een koelkast altijd mozzarella moet bevatten :P Dit weekend nog even hard aan de slag voor mijn essays aangezien ik vanaf maandag voor een paar dagen visite van de bult heb (niemand minder dan mun va en moe natuurlijk :P). En die brengen naast hun aanwezigheid (het allerbelangrijkste of course) ook pepernoten en mijn favoriete sojazoutjes mee :)

Voor een ieder van jullie die volgende week kan genieten van een welverdiend weekje vrij: Een fijne herfstvakantie (het is echt lang geleden dat ik die voor het laatst had bedenk ik me net)!

Lots of Love From Edinburgh!