Altijd als ik begin te schrijven weet ik niet waar ik moet beginnen. Op het moment van schrijven woon ik nog steeds niet in mijn nieuwe flat aangezien er daar nog geen internet is en wij hier gewoon tot 23 oktober kunnen blijven als we willen (Ik, de Syriër en zijn Portugese kluizenaar flatmate). We hebben inmiddels wel de sleutels en 2 van mijn flatmates wonen er ook al een week. Echt gemakkelijk was het allemaal niet, want eerst werd de sleuteloverhandiging een dag uitgesteld vanwege een betaling van mijn Nieuw-Zeelandse flatmate die niet op tijd geregeld kon worden en toen we uiteindelijk in de flat kwamen was er niet goed schoongemaakt. Nou kom ik natuurlijk uit een dorp waar ‘soppen' hoog op de prioriteitenlijst staat en ik offerde me dan ook meteen op om de volgende dag de flat onder handen te nemen (als vrouw zijnde in een huis vol mannen neem je dat soort taken toch liever zelf op je en ergens diep in mij moeten die Urker ‘sopgenen' toch wel te vinden zijn of niet dan?).

Zo gezegd, zo gedaan! Donderdag na mijn laatste college van de week kocht ik een emmer en allerlei ‘sopartikelen' om het huis eens goed onder handen te nemen. Mijn Syrische flatmate (waar ik nu bij inwoon) had me verzekerd dat ik vooral niet zelf moest gaan schoonmaken, maar dat hij zou zorgen dat de agency schoonmakers stuurde aangezien de ramen (binnen en buiten) en de vloerbedekking (met zo'n stoomapparaat) ook gedaan moesten worden en het huis nogal groot is. Maar eigenwijs als Mar-Lisa is begon ze toch gewoon met het uitboenen van alle keukenkastjes. Ruim 2 uur later stuurde mijn flatmate dat ik niet hoefde schoon te maken, maar dat de agency schoonmakers zou sturen. Slim als we waren hadden we de dag van de sleuteloverdracht overal foto's van gemaakt en die in een mail naar de agency gestuurd zodat ze eigenlijk wel moesten toegeven. Maandag zijn er toen uiteindelijk schoonmakers gekomen en ik kan tot de conclusie komen dat ik blij ben dat ik die keukenkastjes al had gedaan want volgens mij hadden ze geen zin meer toen ze uiteindelijk bij de keuken aangekomen waren.

Met mijn vakken op de uni was ook even wat mis. Ik kon namelijk de seminars van The Middle East in International Relations niet volgen vanwege overlap met mijn hoofdvak van Nationalism Studies. Het voorstel van de docent was dat ik het vak als ‘audit' kon blijven volgen (alleen colleges volgen en geen opdrachten maken en dus ook geen studiepunten krijgen maar audit achter het vak op mijn lijst). Een mooie oplossing, alleen miste in nu 20 studiepunten in mijn eerste semester en aangezien het al week 3 van de colleges was kon ik niet zo makkelijk een nieuw vak kiezen. Wat mailtjes en studiesecretariaat bezoekjes later heb ik Culture of Human Rights en Humanitarism aan mijn vakkenpakket toegevoegd en was alles opgelost. Het was meer het secretariaat waar de moeilijkheden zich voordeden, aangezien de professor van het vak en mijn program director mij meteen groen licht gaven om het vak toe te voegen! Dit houdt in dat ik nu ook op maandag een college heb (van 2-3 dus dat is wel een fijn begin van de week). Mijn rooster ziet er nu als volgt uit: Maandag 2-3 Culture of Human Rights and Humanitarism. Dinsdag: 10-11 Culture of Human Rights and Humanitarism 11-12 The Middle East in International Relations. Woensdag: 11-13 War and Morality. Donderdag 11-13 Theories and Theorists in Nationalism Studies. Vrijdag: VRIJ :) (Wat betekent: studie /schoonmaak dag!) De vakken bevallen me tot nu toe heel goed (heb nog geen moment spijt gehad van mijn keus voor deze master ipv de antropologie master op de VU) en stukje bij beetje laat ik ook van me horen in de debatten en discussies die gevoerd worden (ja eerst even de kat uit de boom kijken voordat Mar-Lisa haar opinie verkondigt te midden van een groep mensen). Vandaag ben ik er zelfs achter gekomen dat er een studie kleiner is dan Nationalism Studies, namelijk International Political Theory. 3 meisjes volgen die Master en die 3 meisjes volgen allemaal War and Morality en die zaten alle 3 vandaag in mijn discussiegroepje van 5 :P 1 van hen (Amerikaans natuurlijk) moest eerst wel even op haar Iphone opzoeken wat er ook alweer in Kosovo gebeurd was voordat we konden beslissen of de interventie een juiste actie was volgens de Just War Theory (de onwetendheid der Amerikanen!).

Bij The Middle East and International Relations zitten veel Amerikanen (toch goed dat er Amerikanen zijn die beseffen dat niet elke Arabier lid is van al Qaida of de Taliban) en één van die Amerikanen heeft ons deze week een leuk liftavontuurtje bezorgd. De lessen zijn verschoven naar The David Hume Tower aangezien de groep te groot was voor de kleine seminar room in het gebouw van Social and Political Science. Nou heeft deze David Hume Tower een stuk of 12 verdiepingen en aangezien mijn les op de 7e verdieping is neem ik graag de lift. Het naar boven gaan voor de les leverde geen problemen op, maar toen we weer naar beneden moesten besloot de lift samen met de Amerikaan een spelletje te spelen. De Amerikaanse jongen zei net na het instappen van de lift hoezeer hij gesteld was op de autoritaire stem in de lift die zegt dat je niet tegen de deur aan moet staan. Terwijl een Chinees druk tegen zijn Iphone aan het praten was ging de lift langzaam naar beneden. Eenmaal beneden aangekomen gingen de deuren niet open en besloot de lift ons weer mee te nemen naar boven. OMG, zei de Amerikaanse jongen, deze lift wil echt even zijn autoriteit laten zien. It is taking over control. Zonder ook maar op 1 verdieping te stoppen werden we naar boven gesjoeft (ja even leek het alsof ik in de film Abeltje zat zo snel ging dat ding) waar uiteindelijk de deuren weer open gingen. Nieuwe ronde, nieuwe kansen dus we duwden op het knopje. Nou zijn Amerikanen natuurlijk niet gewend aan het Europese systeem van verdiepingen dus meneer ‘the silly American' (zoals hij zichzelf noemt na dit voorval) duwde het knopje van verdieping 1 in. Zonder door te hebben wat er gebeurde brabbelde de Chinees trouwens gewoon vrolijk verder tegen zijn Iphone. Na een herkansing voor ‘the silly American' die uiteindelijk het knopje GF (groundfloor) had gevonden werden we netjes op de begane grond geparkeerd waar een aantal klasgenootjes die de trap hadden genomen vol verbazing zaten te kijken hoe wij pas na hen beneden gearriveerd waren.

Naast dat Edinburgh een hele mooie stad is zijn er ook wel wat mindere dingen. Het meest irritante gegeven is dat ze momenteel bezig zijn een tramlijn aan te leggen. Super handig zo'n tramlijn, maar momenteel zijn er dus onwijs veel wegwerkzaamheden aan hoofdwegen waardoor bussen vet lang stilstaan! Nou zijn de bussen hier al niet echt super handig geregeld naar mijn idee. Als je een kaartje wil kopen moet je altijd gepast betalen, niet alle haltes staan aangegeven op welke kaart dan ook en er is alleen een deur voorin. Als je ergens uit wilt stappen moet je dus al naar voren lopen voordat je bij de halte bent anders heb je de kans dat je je halte mist of al overspoeld wordt door inkomen passagiers (als je bovenin zit moet je dus al rijdend zorgen dat je beneden beland voor het te laat is dus ik ga meestal gewoon lekker onderin zitten!). De supermarkten hebben zowel goede als minder goede punten. De meeste supermarkten hier hebben self-service balies waar je zelf je boodschappen af kunt rekenen en betalen. Super handig natuurlijk en ik snap ook wel waarom zoveel mensen dat graag doen, want veel winkelpersoneel is namelijk nogal traag (mijn Spaanse flatmate en ik hebben besloten dat zulke mensen in onze landen misschien allang ontslagen waren). Bij de local supermarkten staat iedereen in 1 rij en dan roept iemand achter de kassa elke keer wanneer er iemand bij hem/haar mag komen. Dat is natuurlijk een heel eerlijk systeem aangezien dan altijd degene die als eerste in de rij stond aan de beurt is en je niet met verschillende rijen zit (iedereen kent wel dat pijnlijke moment dat je tussen twee kassas moet kiezen en je uiteindelijk bij de kassa belandt waar problemen komen met scannen of iets dergelijks). Als je eenmaal je mandje hebt neergezet en ze gaan scannen vragen ze of je een tasje wilt. Bij sommigen is dit echt funest, want als je Ja zegt gaan ze het voor je inpakken in datzelfde tasje. Nou is dat op zich een hele goede service, maar niet als ze inpakken á la tetris. Ze willen zoveel mogelijk in 1 tasje, alles precies passend zonder een product te beschadigen en tegelijkertijd mag het tasje niet te zwaar worden want anders gaat het knappen (zoals vorige week gebeurde bij een klant voor me die depot bolognese saus voor zich uit elkaar zag knallen). Het toppunt was toch wel de gozer die alles netjes in het tasje had gedaan voor me (10 minuten verder) en vervolgens besloot dat de komkommer er misschien een beetje doorheen prikte dus aan mij vroeg of ik nog een tasje wilde pakken. Ik greep een tasje en wilde wat spullen overpakken, maar meneer wilde het zelf doen en huppa we waren weer 5 minuten verder met het ene tasje in het andere tasje plaatsen. Ik denk dat ik binnenkort alleen nog maar self-service balies ga pakken, alhoewel daar ook wachtrijen voor staan! Nou moet ik wel zeggen dat ik iets heel lekkers heb ontdekt, Reeses: peanutbutter cups... Pindakaas met een chocoladeomhulsel, echt heeeerlijk! En er is een super huge supermarket 24 uur per dag open, ook wel handig :P

De modepolitie zou zijn ogen uitkijken hier in Edinburgh en ik denk dat mijn flatmate zou zeggen dat ze mij ook linea recta van de straat zouden plukken aangezien ik momenteel het liefst in mijn trainingsbroek met slippers loop. Elke morgen weer verklaart hij me voor gek om het feit dat ik met slippers op pad ga terwijl het weer dat hier eigenlijk niet toelaat, maar zolang ik het fijn vind blijf ik gewoon lekker op mijn slippertjes lopen. Neem ik al die blikken wel op de koop toe, ik heb mijn haar nog niet knalroze op pimpelpaars geverfd zoals ik hier al meerdere malen ben tegengekomen. Sommige mensen zijn gewoon raar. Toen ik vandaag naar huis liep was er man met zijn hondje aan het wandelen en toen het beestje naar me begon te blaffen sloeg de man het arme diertje zo hard dat Marianne Thieme er een hartaanval van zou hebben gekregen en ik zeker weet dat Geertje Wilders zijn hele leger Animal Cops had opgetrommeld. Maar hier in Schotland hebben ze dat soort figuren niet en maken ze zich meer druk om de onafhankelijkheid en het referendum daarvoor dat in 2014 wordt gehouden. De minister heeft al gezegd dat de abortuswet dan aangescherpt wordt dus ik ben benieuwd of Women on Waves al een abortusboot klaar heeft voor Schotland. Laten ze dan eerst ook even langs Ierland varen waar abortus zo goed als illegaal is!

Inmiddels ben ik gewend aan het leventje hier in de flat (het zal nog gek worden om naar de nieuwe flat te verhuizen die echt veeeel groter is) en ik raak zelfs gewend aan de kluizenaar die zich bijna de hele dag in zijn kamer bevindt. Ik moet toegeven dat hij me nog steeds af en toe laat schrikken, voornamelijk toen ik hem een keer midden in de nacht in de keuken zag eten toen ik even snel naar de WC ging. Stiekem vraag ik me af waarom hij zich beter voelt als hij de hele tijd alleen op zijn kamer is, maar hij praat niet tegen me en eigenlijk zien we elkaar nauwelijks ook al wonen we in hetzelfde huis. Mijn flatmate heeft al gezegd dat hij vaak genoeg heeft geprobeerd een echt gesprek met hem aan te knopen of hem ergens mee naar toe te nemen, zonder succes, dus ik ben bang dat het mij ook niet echt zal lukken aangezien die 2 al een jaar een huis delen.

Deze week heb ik ook voor het eerst de mega grote library verkend en meteen even twee boeken geleend: ‘Death Squad; The Anthropology of State Terror' en ‘Terrorism; the Self-fulfilling prophecy'. Deze boeken had ik eigenlijk al eerder willen lezen, maar de VU bieb had ze helaas niet in haar bezit (shame on VU). Over twee weken moet ik mijn eerste echte essays inleveren voor Culture of Human Rights and Humanitarism (over een Human Rights organisation en de principes daarvan doormiddel van een website analyse) en voor War and Morality (waar ik zelf 1 van de 8 onderwerpen mag kiezen en ik nog twijfel tussen ‘Is terrorism ever morally justifiable?' en ‘When (if ever) is miltirary humanitarion intervention justified?'). Ook moet ik die week een blog schrijven en een presentatie geven over een actueel onderwerp dat met nationalisme te maken heeft en dat linken aan de theorie van Benedict Anderson en zijn boek ‘Imagined Communities'. Leuk dat ik dit boek in mijn bezit heb, maar het nog op Urk ligt (moe als ik hem nog nodig heb laat ik het je weten, want er is nog een boek dat ik misschien graag hier wil hebben en je hebt vast nog ruimte over in je koffer naast de zoutjes en de pepernoten :P).

Oh en mijn eerste astma aanval in Edinburgh is ook een feit. Gisternacht besloot mijn luchtpijp te vernauwen waardoor het een latertje werd en mijn flatmate (duidelijk een groentje op dit gebied aangezien zijn reactie) me naar het ziekenhuis wilde brengen. Toen ik hem vandaag vertelde dat dit nog niet zo heel veel voorstelde snapte hij er al helemaal niks meer van! Tja ik ben het wel gewend inmiddels....

Maar aangezien het alweer half 1 is en ik graag morgenochtend om 8 uur wil opstaan om nog iets voor college door te lezen ga ik stoppen met schrijven. Ik bedank iedereen voor de lieve en leuke reacties hier en op facebook of op welke manier dan ook, blijf me vooral verblijden met jullie berichtjes zou ik zeggen. Inmiddels hebben ook twee hele lieve antropologievriendinnetjes tickets geboekt voor eind November en zullen de 3 musketiers weer on tour zijn, ditmaal in Edinburgh!

Sweet dreams & Lots of Love from Edinburgh