Txoria Txori

Hegoak Ebaki Banizkio

Neria Izango Zen

Ez Zuen Aldegingo

Bainan, Honela

Ez Zen Gehiago Txoria Izango

Eta Nik… Txoria Nuen Maite

Gek hoe ik het lied al zo vaak heb gezongen voor die bewuste dag, samen met haar en haar vader. Die dag dat het eigenlijk sinterklaas is, maar hoewel die volgens de legende uit Spanje komt kent geen enkele Spanjaard of Bask hem. Precies een week voor haar zesde verjaardag en 13 dagen voor mijn vertrek naar Nederland. Precies een dag voor constitution day, de dag dat Spanje gedenkt dat zij al weer 33 jaar een ‘democratie’ is. Of is het eigenlijk ´zou moeten zijn´? Vraag het aan degenen die dit lied zingen zou ik zeggen…..

Txoria Txori is verreweg één van de meest bekende Baskische volksliedjes en als je aan een echte Bask vraagt om het te zingen merk je ook meteen dat het meer dan alleen een liedje is. Letterlijk gaat het lied over een vogel, een zeer geliefde vogel. De zanger zingt: Als ik haar vleugels zou afknippen zou ze helemaal van mij zijn. Ze zou niet meer kunnen vliegen. Maar dan zou ze geen vogel meer zijn en ik hou van mijn vogel. Heel toepasselijk ook de titel: ‘Een vogel is een vogel’. Natuurlijk zong Mikel Laboa, de schrijver van dit lied, over Baskenland en hoe zij graag vrij zou willen zijn. En hoe dubbel was de betekenis op die bewuste dag, 5 december. Want hoe graag mijn vriend ook wil dat Baskenland onafhankelijk wordt, vandaag zong hij de woorden omdat hij zijn kleine meisje losliet.

Even terug naar woensdag 30 november, toen ik voor het laatst een blog schreef. Toen ik schreef dat het niet zo goed ging met het dochtertje van mijn vriend. Die middag had ik afgesproken met een vriend die ik 3 jaar geleden heb ontmoet. Op de één of andere manier is het ons niet gelukt om al die weken dat ik hier al ben iets af te spreken. Een gevalletje beter laat dan nooit zal ik maar zeggen, want het was zeker gezellig :) Maar goed Ander ging weer terug naar zijn appartementje en ik ging nog even langs mijn kleine prinsesje en haar vader om te kijken hoe het ging. Ik werd blij verrast toen ik het huis in liep, want het meisje was wakker en toen ze mij zag rende ze naar de bank . Met een geheimzinnig lachje op haar gezichtje zei ze: “Ama Lisa I got a present for you” terwijl ze haar handjes op haar rug hield. “Close your eyes”…. Ik deed netjes wat me gevraagd werd en ik hoor de dat ze naar me toe liep. Opeens voel ik iets zachts tegen mij wang. “Surprise!” riep ze lachend en toen ik mijn ogen opende zag ik een pinguïnknuffel. Om zijn rechtervleugeltje zat een klein boekje gebonden: een woordenboekje Baskisch-Engels Engels-Baskisch! Ik tilde het kleine meisje met de pinguïn in haar handjes op en vroeg: “How did you knew that I love penguins?” Ze antwoordde: “Because I was in the zoo with you remember”. Helaas moest ik al snel weer richting huis want er stonden nog twee presentaties en 1 toets op me te wachten en eigenlijk was ik nog steeds best moe. Maar de vrolijkheid van het kleine meisje deed me goed en afscheid nemen van haar op deze manier is altijd beter dan wanneer ze zwak is.

De presentaties heb ik uiteindelijk nog laat in de avond, zeg maar gerust ’s nachts, gemaakt en voor de toets had ik geen energie meer (een hoge dosis frustratie over de spelfouten in de powerpoint waren hier mede de oorzaak van eigenlijk :P). Maar goed het hoogste cijfer zou tellen en ik had al een 89/100 en dat vond ik wel goed genoeg. Ik dook mijn bedje in, zette de wekker op mijn mobiel en was klaar voor een paar uurtjes nachtrust. Toen ik inmiddels al in dromenland was kreeg ik een smsje van mijn vriend dat het helemaal niet goed ging met zijn dochtertje. Van smsjes wordt ik meestal wel wakker, dus dat was nu ook het geval. Ik belde hem meteen en vroeg of ik moest komen. Hij zei van alles maar ik kon er geen touw aan vast knopen, wat wel genoeg over de situatie zei. Zo snel als ik kon begaf ik me richting zijn huis. De deur was open en ik rende naar zijn slaapkamer. Hij zat op het bed met zijn dochtertje in zijn armen terwijl hij haar haartjes en haar gezichtje streelde. Ik zag hoe haar voorhoofd nat was van het zweet en haar haartjes aan haar hoofd plakten. Traantjes liepen over haar wangetjes en af en toe hoorde ik een snik. Ik ging naast ze zitten, aaide het kleine meisje over haar bolletje en vroeg: “Hey little princess what’s wrong”. Er volgden zware uurtjes. De dokter kwam even langs en ze kreeg een hogere dosis pijnstillende medicijnen. En we wisten allemaal dat het zomaar het einde kon zijn…. Hij zong liedjes voor haar en heeft haar de hele nacht in zijn armen gehouden. Zo ook dat ene liedje dat ik al duizenden keren had geluisterd in die periode. Hoe confronterend was de tekst, elke keer weer.

Cover my eyes

Cover my ears

Tell me these words are a lie

It can’t be true

That I’m losing you

Sun cannot fall from the sky

Can you hear heaven cry

Tears of an angel……

Stop every clock

Stars are in shock

River would run to the see

I won’t let you fly

I won’t say goodbye

I won’t let you slip away from me

Can you hear heaven cry

Tears of an angel…..

So hold on, Be strong

Every day, Hope will grow

I’m here, Don’t you fear

Little one, Don’t let go…..

Cover my eyes

Cover my ears

Tell me these words are a lie

In de morgen van 1 december is ze uiteindelijk overleden. In de armen van haar liefhebbende en zorgzame vader. Haar laatste woorden waren: “Aitatxo….. Maite Zaitut” (Daddy… I love you). Hij kuste haar voorhoofdje en zei dat ze al die tijd dapper en sterk was geweest en dat het tijd was om te gaan. Hij wist het, zij wist het, ik wist het. De wereld verloor een engeltje, maar we wisten ook dat het beter was zo. En dan moet je opeens allemaal dingen regelen…. Mijn vriend had besloten dat hij haar die maandag wilde begraven, omdat hij zelf haar kistje wilde schilderen. Hier is het namelijk heel normaal dat je binnen 1 of 2 dagen al wordt begraven. Daarnaast wilde hij haar tot die dag thuis houden, wat ook niet echt gewoonlijk is. In de dagen die volgden beschilderde hij haar kistje met bloemetjes, vogeltjes, vlinders en een Baskische vlag. En hij schreef erop:

“Ezin da hitzekin esan zenbat maite zaitudan. Nire bizitzako maitea zara! Muxus aitatxo”

“There are no words to describe my love for you. You are the love of my life! Kisses daddy”

Die zaterdagavond stonden opeens 5 vrienden voor de deur. Mijn vriend heeft de laatste tijd amper tijd voor zijn vrienden gehad door de vele ziekenhuisbezoeken van zijn dochtertje en alles wat ermee gepaard ging. Het zal maanden geleden zijn dat hij ze voor het laatst had gezien, maar hier waren ze opeens om hem te steunen nu hij het nodig had. Ik liet ze binnen en ik zag ze allemaal even schrikken toen ze het kistje in de kamer zagen. Mijn vriend vroeg ze verder te komen en zei dat zijn dochtertje boven was en dat hij het kistje nog aan het schilderen was. Het was even onwennig, want wat moet je zeggen tegen één van je beste vrienden die je al een tijdje niet meer hebt gezien en die zijn dochtertje heeft verloren. Maar het ijs was al snel gebroken en ik vind het nog steeds dapper dat ze zijn gekomen. Echte vrienden zullen je nooit vergeten! Ik zei dat ik naar huis ging om Barcelona te kijken en ik gaf de jongens allemaal 2 zoenen om daarna het huis te verlaten. Voetbal werd een welkome afleiding in de die dagen. Gewoon even Athletic kijken of even Barça en de rest van je gedachten uitschakelen!

De begrafenis was besloten met familie en vrienden. Mijn vriend sloot af met de woorden die hij ook op haar kistje had geschilderd en hij zong nog een keer alleen het lied dat we samen al hadden gezongen. In het weekend hadden we al besloten dat we na de begrafenis naar Santander zouden gaan om even uit te waaien dus we gingen met de bus richting Santander. Daar hebben we 7 uur lang gelopen, gepraat en ons geprobeerd te beschermen tegen de regenbuien. Gek hoe ik hem 3 jaar geleden ergens in een bar in Donosti heb ontmoet en hoe ik hem nu nog steeds ken. Hoe we die eerste avond ook al uren hadden gepraat op het strand. In Santander gaf mijn vriend me de schoentjes van zijn dochtertje als dank voor de steun. Maat 28, net deze zomer gekocht en gedragen tijdens de feestweek onder haar Baskische jurk waar ze zo trots op was. Maat 28 nog maar….. En dan krijg je die confrontaties. Een jongetje en een meisje die met hun regenlaarsjes gierend van de pret door de plassen stampen, haar kerstjurkje in de etalage, de bloemetjes die ze altijd plukte, haar naam, een speeltuintje vol spelende kinderen…. Mijn vriend noemde het: ‘heerlijk om te zien dat ze er nog is, overal’. Waar ik me ooit zorgen had gemaakt over hoe hij zonder haar moest, hoe hij van een twee eenheid opeens alleen was, namen mijn zorgen die middag steeds meer af. Hij had er vrede mee en hij zei ook meerdere malen: “Het is goed”. Waar zijn leven al die tijd om haar had gedraaid was het tijd om zijn leven weer op te pakken zonder haar…. 26 jaar en nog een heel leven voor zich! Hij is er klaar voor en hij kan het aan. Echte Basken Huilen Niet…..

Ik ben blij met mijn vrije weekje. Uitslapen, cadeautjes kopen voor familie, nieuwe schoenen aanschaffen aangezien mijn schoenen helemaal besmeurd met modder zijn na het tripje Santander en natuurlijk Europees voetbal! Genieten van Barcelona B die 4-0 wint en vol goede moed op naar Ajax. Maar zoals een ieder van jullie wel weet was dat een zeer bizarre voetbalavond! Iker belde me meteen op na de wedstrijden. Iker, mijn advocatenvriendje, waarvan je als je hem ziet nooit zou zeggen dat hij een advocaat is (buiten werktijd zul je hem ook nooit in pak zien, uitzonderingen daar gelaten). Volgens hem was het allemaal niet zuiver wat daar gebeurde, maar dat had ik als leek ook wel kunnen zien natuurlijk! Ach dan kun je je opwinden over het gebeuren, maar het zal wel weer een duister geheim blijven dat misschien ooit door iemand zal toegegeven worden als de halve wereld het alweer vergeten is. Iker besloot dat ik de aangewezen persoon was om hem te helpen met het uitzoeken van een nieuw pak voor zijn meeting in New York (waar hij een gruwelijke hekel aan heeft :P) en na een middagje Corte Inglés met dikke pret is dat dan ook gelukt :P Verder heeft Iker zijn huwelijksaanzoek geoefend op mij. Nou beste mensen ik weet zeker dat voorlopig niemand dat hoeft te proberen bij mij want nadat ik 6 keer onwijs in de lach geschoten was hebben we het maar voor gezien gehouden! Hij gaat met kerst en Oud en Nieuw naar zijn vriendin die momenteel een jaar in Nieuw Zeeland is en hopelijk gaat het dan helemaal goed komen met zijn aanzoek, maar dat gaat vast en zeker lukken :)

Na een analyse over Real Madrid en Barcelona van een aantal Basken gisternacht (waar de spelersvrouwen ook nog even ter sprake kwamen... en dan zeggen ze dat vrouwen het altijd alleen over het uiterlijk van voetballers hebben!) en kranten vol statistieken en verhalen over beide teams ben ik er helemaal klaar voor. Vol goede moed vanavond mijn club supporten en hopen dat we de Madrilenen verslaan! Nou ik spring zo even de douche in, Barçashirtje aan en de stad in om nog even te schaatsen :) En dan vanavond om 22:00: El Clásico!!

Agur!