Dan denk je dat het in Baskenland altijd regent (wat dus nog maar 1 weekend het geval is geweest) en dan kom je in Sevilla en dan herhaalt het verzopen katjes verhaal zich weer! Het was zo erg dat Marissa een nieuwe broek en nieuwe schoenen heeft aangeschaft (lang leve Los Chinos met hun goedkope shit)! In Baskenland was het gewoon mooi weer werd me verteld toen ik weer thuis kwam. Waar het de eerste weken van mijn verblijf zo rond de 30 graden was, is het nu zo'n 17 graden met overdag een heerlijk zonnetje. Niks geen regenachtig gebied dus :P Elke keer als mijn leraren of hostparents me dan ook waarschuwen dat het volgende week echt kouder gaat worden moet ik lachen, want dit zeggen ze al vanaf Oktober. Ik heb mijn korte broek inmiddels wel ingeruild voor een lange, maar ik loop nog steeds met een t-shirt door de straten wat sommige mensen hier gek vinden. Maar met een: ‘Tja ik kom uit Nederland' hoop ik genoeg uitleg te hebben gegeven :P Verschillende mensen hebben me al gewaarschuwd dat het voor mij straks in Nederland wel aardig koud zal worden aangezien ik nu Baskenland gewend ben.

Sevilla is een mooie stad waar je de Arabische invloeden goed kunt terugvinden. Jaren geleden leefden cristenen, joden en moslims hier samen als ‘Andalusiërs', een volk/cultuur apart! Best bijzonder natuurlijk, want als je nu een blik op de wereld werpt is religie datgene wat vaak voor ruzie en geweld zorgt. Natuurlijk is er tijdens de inquisitie korte metten gemaakt met synagogen en moskeeën, maar in de bouwstijlen is de tijd nog goed te herkennen. Ondanks dat het die zaterdag regende bezochten we de katedraal, het paleis, de arena waar stierengevechten worden gehouden (en nee dat is hier niet verboden) en nog veel meer. We beklommen de klokkentoren van de katedraal wat ons uitzicht over de hele stad gaf en liepen over de markt naast de katedraal waar ze van alles voor kerststalletjes verkochten.... En dan ook echt ALLES! De Spaanse kerstmuziek klonk door de straten en de geur van gepofte kastanjes en wierook maakte het beeld compleet! Twee avonden hebben we heerlijk Italiaans gegeten en in de middagen waren er de heerlijke Spaanse lunches.... Wat wil een mens nog meer?

Zondagochtend gingen we nog even naar stadion van Sevilla FC om te kijken of we even naar binnen konden. Op een paar spelers van Sevilla na die het stadion verlieten en de bus van Athletic die voor het stadion gestationeerd was konden we niemand vinden om aan te vragen of we naar binnen konden. Ik besloot een oude man aan te spreken en die ging meteen het perskantoortje binnen om me te helpen. Hoe goed hij zijn best ook deed, we mochten niet naar binnen voor de wedstrijd. Hij probeerde nog een keer of het lieve blonde meisje dat helemaal uit Nederland kwam echt niet een kijkje mocht nemen in het stadion, maar het mocht niet baten :( We babbelden nog wat over voetbal en vis (op de één of andere manier doen deze onderwerpen het altijd goed bij de Spanjaarden en Basken :P). Hij vertelt welke vis hij lekker vindt, hoe hij het klaar maakt, over zijn bewondering voor Athletic en zijn liefde voor Sevilla. Hoe hij op jonge leeftijd naar Duitsland ging om te werken en hoe het was om tijdens de dictatuur van Franco te leven. Hoe je op straat niet je vriendin/vriend een zoen kon geven (oh oh als Franco vandaag de dag toch nog eens leefde...) en hoe vrouwen geen rechten hadden en ga zo maar door. Toen ik zei dat er om de hoek nog twee security mannetjes voor een opening van het stadion stonden besloot hij een nieuwe poging te wagen om me het stadion van binnen te laten zien. Maar ook hier hielp zijn smeekbede niet, maar een ander security mannetje die het gesprek had gevolgd nam me mee naar een truck. Hij was van de media en hij liet me op beeld zien hoe het stadion er vanbinnen uitzag op dat moment... Helemaal leeg en dit meisje mocht gewoon niet even naar binnen :( Daarnaast vertelde hij me in welk hotel het team van Sevilla zich bevond en ga zo maar door. Nu zijn de mensen in Andalusië al moeilijk te verstaan (ze spreken de s-klanken niet uit), maar het feit dat deze jongeman het gehele gesprek een big smile op zijn gezicht had zorgde ervoor dat ik hem meerdere keren moest vragen om te herhalen wat hij zei.

Maar goed aan alle leuke dingen komt een eind en dus vlogen we die zondag weer naar Santander en namen we vanaf daar de bus naar Bilbao. Athletic Bilbao speelde een goede wedstrijd in Sevilla en won 2-1 en daarnaast won de PP de verkiezingen met een absolute meerderheid (zoals verwacht). Amaiur won het van de Baskische nationalisten (6 zetels en winst in Gipuzkoa waar de PNV eindigde op 5 en won in Vizkaya).. Het Spaanse politieke systeem draait eigenlijk om twee grote partijen, de socialisten (PSOE) en de conservatieven (PP) en daarnaast zijn er nog een aantal nationalistische partijen en wat kleinere partijen zoals de communisten en de groene activisten... Het systeem is zo opgezet zodat de nationalistische partijen ook inspraak hebben, maar met een absolute meerderheid voor de PP vrees ik dat die inspraak geminimaliseerd is. Want wat kunnen ze nou beginnen tegen een absolute meerderheid? Het is ook niet zo dat de PP heel veel stemmen heeft gewonnen (want ja welke socialist wordt er spontaan conservatief), maar dat de PSOE veel stemmen heeft verloren. Zo kregen de communisten opeens veel meer stemmen en ook nationalistische partijen voerden de boventoon in Baskenland en Catalunya.... Maar goed de PP kan aan de slag om Spanje uit de crisis te helpen en iets te doen aan de werkloosheid. Of ze dat gaat lukken? We will see....!

De week op de universiteit vloog om en het weekend bestond vooral uit rondhangen met vrienden en vriendinnen. Eén van mijn vriendinnen heeft sinds kort een Spaans vriendje en die moest natuurlijk even gekeurd worden :P Zaterdag helaas moeten zien hoe Barcelona 1-0 verloor wat me door verschillende Basken nog even goed werd ingewreven! Zondagochtend kwam mijn hostmom terug uit het ziekenhuis waar ze die maandag was geopereerd. Door wat complicaties was haar thuiskomst later dan gepland, maar ze voelt zich inmiddels wel goed dus dat is fijn :) Ook werd ik gebeld door Iker dat hij zich weer op Baskische bodem bevond en dat meneer wel in was voor een ontbijtje samen, dus ik skipte mijn plannen om de dames van Athletic te bewonderen en zocht hem op in de stad. Later bracht hij me alsnog naar Lezama waar ik het tweede damesteam heb mogen aanschouwen (de meisjes zeg maar) in een wedstrijd waar één van mijn vrienden lijnrechter was. De meisjes wonnen met 2-1, de lijnrechter kreeg nog wat commentaar van publiek over buitenspelbeslissingen en de mannen naast me bespraken mij in het Baskisch waar ik dus, op een paar woordjes na, niks van volgde! Ik verbaasde me over het feit dat de meisjes in het veld zo ‘lief' met elkaar omgaan.... Ik ben wel iets heel anders gewend van vrouwenvoetbal :P

Die avond keek ik de wedstrijd van Athletic met de Basken in de bar en waar ze die avond ervoor nog om mijn Barcelona hadden gelachen, moesten ze nu met lede ogen toekijken hoe Athletic de ongelukkige was in deze partij. Ook zij moesten een 1-0 verlies incasseren! We babbelden vervolgens nog wat over schoolsystemen in Nederland en Spanje en ik verbaasde me over het feit dat ze voor de middelbare school geen verschillende niveaus hebben. Voor mijn gevoel is het algemene niveau dan best wel laag, aangezien iedereen de middelbare school moet doorlopen en halen. Voor hun was het systeem van LWOO, VMBO, Havo en Vwo natuurlijk weer vreemd, maar ze dachten wel dat Nederlanders daardoor beter voorbereid zijn voor de universiteit. Toen ik zei dat alleen de mensen die het hoogste niveau doorlopen meteen naar de universiteit kunnen was de reactie: Ja maar die zijn toch public? In Spanje moet je een test doen voor de universiteit, maar heel veel jongeren gaan naar de universiteit dus ook hier zal het niveau dan wel lager zijn (wat natuurlijk niet voor alle studies hoeft te gelden). Natuurlijk snap ik ook wel dat de niveau indeling zo zijn kanttekeningen heeft. Als iemand bijvoorbeeld op VMBO wordt geplaatst en dat wel best vindt, is het lastig om hogerop te gaan als de motivatie hiervoor ontbreekt... Maar goed met z'n allen naar dezelfde middelbare school met 1 niveau lijkt me al helemaal niet bevorderend! Klassen overslaan is niet aan de orde, blijven zitten dan weer wel. Ieder zijn eigen ding zullen we dan maar zeggen!

Het is inmiddels ook 2 weken geleden dat we het slechte nieuws over het dochtertje van mijn vriend te horen hebben gekregen. Sindsdien is het duidelijk zichtbaar hoe de kanker het kleine meisje sloopt en hoe ze aftakelt. Achter het lachende meisje schuilt het meisje dat zoveel pijn heeft en een meisje van wie het lichaam ‘op' is. Het meisje dat ik de afgelopen 3 jaar in mijn hart heb gesloten en het meisje dat de afgelopen maanden echt een plekje in mijn hart heeft veroverd. Mijn petekindje, het kleine prinsesje... Het meisje dat me ‘ik hou van je' in het Baskisch heeft geleerd, met wie ik Baskische liedjes zing en het meisje dat me Ama Lisa noemt (Ama is baskisch voor moeder). De afgelopen 2 weken breng ik wel bijna dagelijks tijd door met mijn vriend en zijn dochtertje en naast moeilijke momenten zijn er ook veel leuke momenten. Zo gingen we naar de kerstetalagashow van Corte Inglés en dat was al een hele prestatie omdat we daarvoor de stad in moesten. Dit was meteen ook de laatste keer dat ze echt buiten is geweest. Toen haar vader vroeg wat ze nog graag wilde doen zei ze dat ze naar de dierentuin wilde. Zo gezegd, zo gedaan! Na een half uurtje had papa het huis omgetoverd tot een dierentuin en liep ik met het meisje op mijn rug door de ‘dierentuin'. Al haar knuffels hadden een plekje gekregen in het huis en daarnaast imiteerde papa alle dieren die we maar opnoemden. Ze genoot en die lach op haar gezichtje..... echt priceless! Er volgden thuispicnicken, thuisbioscoopmiddagjes en ga zo maar door... Toen een vriendinnetje langskwam werd maar eens duidelijk hoe eerlijk kinderen kunnen zijn en geen blad voor de mond nemen. Het meisje vroeg: Kun jij vliegen? Want mama zegt dat jij naar de hemel gaat! En kort na het slechte nieuws vroeg ze zelf: Papa ga ik dood? Tja als vader zijnde heb je dan toch geen woorden.... En toen zei ze: Papa ik ga dood he.... En dat voor een meisje van 5, bijna 6 jaar oud. Een meisje dat nooit echt een moeder heeft gehad, omdat die toen ze 10 weken oud was is vertrokken en door psychische problemen deze zomer helaas een einde aan haar leven heeft gemaakt. Mijn vriend zegt me vaak hoe leuk ze het vindt dat ik langs kom en dat doet me echt goed. Ik ben heel blij dat ik mijn reisplannen heb gecancelled en dat ik er nu kan zijn voor mijn vriend en zijn dochtertje!

Boven alles is het een vrolijk, gezellig, mooi en slim meisje. Haar moedertaal is Baskisch, haar tweede taal is Engels en haar derde taal is Spaans. Met mij praat ze dus Engels en Spaans en daarnaast probeert ze me Baskisch te leren. Nou ik moet zeggen de liedjes kan ik al aardig vloeiend meezingen :P Helaas werd ik gisteren gebeld door mijn vriend dat ze maar bleef overgeven en dat ze niet kon slapen dus ben ik naar hen toegegaan om het even over te nemen zodat hij kon gaan slapen. De gummybeertjes die ik voor haar had gekocht die middag heb ik noodgedwongen maar zelf opgegeten. Het is triest om zo'n klein meisje zo ziek te zien, maar in de vroege morgen viel ze dan eindelijk toch weer in slaap en ging ik terug naar huis waar ik zelf mijn bedje maar indook! We weten dat het waarschijnlijk niet lang meer zal duren, maar toch probeer je daar niet aan te denken en stiekem nog de hoop te houden op een wonder.... Dat ze haar 6e verjaardag nog mee mag maken op 12 december, dat ze nog kerst mag vieren.... Wat rest is genieten van de tijd die er nog is. Mijn vriend zei: ‘Angels go back to heaven when it's their time and we can't decide about that'.... En dat is waar, hoe graag we dat ook zouden willen veranderen!

Maar goed tijd vliegt, het is alweer mijn laatste collegeweek (met morgen 2 presentaties en een toets). Volgende week heb ik een week vrij, daarna twee dagen herhaling, 2 dagen toetsen en vervolgens een afsluiting met een theateropvoering (wat echt een ramp gaat worden :P). Ik zie er tegenop om 18 december weer terug te vliegen naar Nederland (2 meisjes vliegen samen met mij naar Amsterdam om Nederland eens te ontdekken!). Als het aan mij ligt zou ik hier zo kunnen wonen. Ik moet er niet aan denken om afscheid te nemen van alle lieve mensen hier om me heen! In 2008 heeft Baskenland een stukje van mijn hart gestolen en zij zal dit waarschijnlijk nooit meer teruggeven! Het goede nieuws is dan natuurlijk wel dat ik jullie allemaal weer kan zien :)

Ik ga weer richting de stad!

Muxus!