Vrijdagmorgen 28 oktober 6:00 en de wekker gaat.... Natuurlijk moet ik (zoals gewoonlijk) nog mijn koffer inpakken voor mijn tripje! Hoewel het moeilijk te geloven is, is dit ook de manier waarop ik mijn koffer heb ingepakt voor mijn reis hierheen. Maar goed deze keer was het voor een weekendje Barcelona, dus met 5 minuutjes had ik een koffer van handbaggageformaat gevuld met spullen die ik dacht nodig te hebben dit weekend :) Dus hup richting de metro en vervolgens met de bus naar het vliegveld van Bilbao! Lachend de security check door (want dat is toch een grote grap voor die mensen van de Guardia Civil deze morgen), nog even wachten bij de gate en vervolgens het vliegtuig in en richting Barcelona!

Nog geen uur later waren we dan eindelijk in Barcelona. Snel een kaart van de stad gekocht, een broodje gegeten op het vliegveld en een metrokaartje voor 3 dagen aangeschaft! Oké Barcelona kom maar op.... Mijn eerste zorg was het kaartje voor de wedstrijd van zaterdag te bemachtigen bij het stadion. Op internet had ik al een kaartje gekocht, maar die moest ik nog ophalen bij het stadion en er waren nogal wat complicaties (creditcardshit) dus mijn eerste zorg was dat kaartje krijgen. Eenmaal aangekomen bij het stadion liepen we wat rond en uiteindelijk besloot ik aan een man op het terrein aan te spreken. Ik vroeg hem: Habla inglés? Waarop de beste man antwoordde: No, habla Catálan? En waarop ik weer vroeg: No, habla Euskera? We moesten er allemaal om lachen, maar goed ik kwam ter zake en vroeg hem waar ik mijn kaartje kon ophalen en de beste man wees mij het ticket office en daar was het snel geregeld. Ik leverde mijn papiertje in en de vrouw gaf me mijn kaartje zonder enig gedoe :) Nou lieve mensen dat voelde echt GE-WEL-DIG! Ik zou gewoon die avond erna in Camp Nou zitten terwijl het allerbeste voetbalteam van de hele wereld een wedstrijd ging voetballen tegen Real Mallorca. Mijn weekendje Barcelona kon al niet meer stuk, hoe gek dat ook mag klinken!

Over Barcelona zelf zou ik heel veel kunnen vertellen, maar voor degenen die de stad nog nooit hebben gezien zou ik zeggen: ga sparen voor een tripje. De architectuur is adembenemend mooi, mede dankzij de heer Antoni Gaudí.... Park Güell, Sagrada Família, Arc de Triomf, Montjuïc, het Olympisch Stadion, Palau de la Música Catalana, Casa Mila, Casa Batlló, Casa Vicens, La Rambla, Font Magica, Plaça Catalunya, Camp Nou, Plaça Reial, Palau de la Generalitat, Catedral de Santa Eulalia, Jardí Botanic de Barcelona, El Liceu, Mercado de la Boquería, La torre die oplicht in de nacht, het winkelcentrum dat een geweldig uitzicht geeft over de stad, de straatjes en parkjes, de Gotische wijk en alles wat ik nog vergeten bent heb ik in dat korte, drukke weekend gezien! Het was heerlijk om rond te lopen in de stad en zoveel dingen te bezichtigen en ik was dan ook blij dat de twee vriendinnen waarmee ik samen in het hostel sliep hier precies hetzelfde over dachten :) En aangezien ze al hun vertrouwen hadden gesteld in their dutch friend als het ging om de metro was ik degene die ons overal heen gidste met behulp van het metronetwerk van Barcelona en de kaart van de stad! En het is vrijwel foutloos verlopen dus ik bied me bij deze aan om u allen rond te leiden in deze heerlijke stad.

Waar Marissa en ik 's ochtends met het vliegtuig waren gekomen, kwam Emelie vrijdagavond met de trein! Na het ophalen van het kaartje voor de wedstrijd, ingecheckt te hebben bij het hostel, Park Güell bezocht te hebben en vervolgens de watershow van de magische fontein te hebben aanschouwd haalden Marissa en ik Emelie op van het station. Bagage dumpen in het hostel en op zoek naar avondeten wat uiteindelijk een heerlijke Risotto quatro quesos werd voor mij. De volgende dag weer vroeg in de veren om Barcelona te verkennen na een ontbijtje van muffins en chocoladebroodjes ingekocht door Emelie :)

Het hoogtepunt voor mij was natuurlijk de wedstrijd in Camp Nou. De hele dag spookte de gedachte van een kolkend stadion al in mijn hoofd. Messi die scharen zou doen, Valdés die de 0 zou houden, Alvés die aanvallen zou opzetten en ga zo maar door..... Ik heb wel duizend keer gecheckt of ik mijn kaartje nog had! Hoe het was om daar eindelijk in het echt de sterren van Barcelona te zien was echt een KICK! Hoe dichter ik bij het stadion kwam hoe meer het begon te kriebelen. In een menigte van Blaugranas liep ik richting het stadion en aan het eind was ik volgens mij gewoon aan het snelwandelen om zo snel mogelijk het stadion te betreden. En dan loop je opeens in het stadion de trappen op en kom je opeens binnen en dan ben je één van de velen die toekijkt hoe de spelers hun balletjes trappen om op te warmen. Camera's doen niets anders dan flits-flits-flits en langzaamaan komen er meer en meer mensen binnen.

Als ik mijn stoeltje heb gevonden en mijn fanta taronja (Catalaans voor fanta naranja) nuttig om mijn droge keeltje iets te smeren wordt mijn aandacht getrokken door een akkefietje dat naast me plaats vindt. Twee Franse dames die zich al voor mij hadden gesetteld in de rij naast mij worden er door twee Spaanse jongens op gewezen dat ze op hun plaats zitten. Kaartjes worden gecheckt, maar de dames staan erop dat het hun plaats is. Ze worden zelfs lichtelijk geïrriteerd als de jongens blijven aandringen dat zij toch echt kaartjes hebben gekocht voor die stoeltjes.... Ik merk dat de beide partijen niet goed met elkaar kunnen communiceren doordat ze niet dezelfde taal spreken, maar ook omstanders proberen de dames uit te leggen dat zij echt ergens anders moeten zitten! De Franse dames spreken niet meer dan Frans, maar de arrogantie waarmee ze de stoeltjes claimen terwijl echt iedereen om hen heen ze al heeft geprobeerd uit te leggen dat ze op de verkeerde plaats zitten weerhoudt me ervan om bij te springen met het beetje Frans en Spaans dat ik beheers! Heb niet echt zin om afgesnauwd te worden door Fransen, want zolang ik het tafereel aanschouw zijn het de dames die het vertikken om te vertrekken terwijl de jongens machteloos proberen om te gaan zitten op de stoeltjes die behoren bij de kaartjes die ze gekocht hebben! Nou beste mensen na een hoop gedoe parkeert de oudere dame (waarschijnlijk de moeder van de andere dame) haar goed gevulde Franse achterwerk op de rij stoeltjes die voor speciale leden zijn en dus zeker niet voor haar! En de dochter bleef gewoon zitten waar ze zat, eigenwijs en egoïstisch als ze was! Ik heb helaas het gehele weekend in Barcelona alleen maar niet-leuke Fransen ontmoet en dat deed me zelfs het volgende zeggen: Can someone please close the borders of France next time when I am here..... Over egoïstisch gesproken :P

Natuurlijk waren er ook leuke mensen in het stadion en in het speciaal was dat het jongetje voor me die samen met zijn vader naar het stadion was gekomen. Nu is dat op zich natuurlijk niet heel speciaal, maar voor het jongetje (die een jaar of zes was) was het zijn eerste keer in Camp Nou. Tijdens het inspelen keek het jongetje al zijn ogen uit en zijn vader was minsten zo excited als zijn zoontje (alhoewel die duidelijk vaker in het stadion te vinden was). In gedachten zag ik voor me hoe de twee al de hele week samen fantaseerden over de wedstrijd. Hoe het jochie de hele week op school aan iedereen vertelde dat hij die zaterdag naar Camp Nou zou gaan om Messi te zien spelen! Hoe het jongetje al de hele week droomde over zijn helden en samen met zijn moeder de nachtjes aftelde! Dat de zaterdag aanbrak en hij de hele dag door aan zijn vader vroeg wanneer ze naar het stadion zouden gaan. Hoe de vader de hele week hoopte dat zijn club die zaterdag de sterren van de hemel zou spelen tijdens het debuut van zijn zoon! Dat Messi weer eens zou scoren, Puyol misschien minuutjes zou maken en de fans in het stadion vol enthousiasme achter het team zouden gaan staan! En ik hoopte hetzelfde, nu niet alleen voor mezelf & het team dat ik met volle overtuiging support, maar ook voor het jongetje en zijn vader die voor het eerst een avondje Barça samen hadden!

Terwijl de opstelling van Barcelona werd omgeroepen klapte en juichte de vader enthousiast bij elke naam en het jongetje deed precies wat zijn vader deed. De twee hadden allebei een bandje om hun pols met de wedstrijd erop en ze zaten op de ‘speciale/luxe' stoeltjes op de voorste rij! En daar was dan de opkomst van de spelers, het barçaclublied dat ik samen met de andere fans inclusief de vader voor me uit volle borst meezong. Het kleine jongetje werd er door zijn vader op gewezen dat hij mee moest zingen en terwijl hij zijn vader nauwlettend in de gaten hield deed hij hard zijn best om de tekst foutloos mee te zingen terwijl hij fier overeind stond :) En toen begon eindelijk de wedstrijd.... Het werd al snel duidelijk dat Barcelona geen kind aan Real Mallorca had. En waar iedereen op gehoopt had gebeurde dan ook snel: Messi scoorde weer eens. Al was zijn eerste goal een raak geschoten penalty, het hele stadion was in extase en schreeuwde: MEEEESSSSI MEEEESSSSSI! Overigens was dit tijdens de gehele wedstrijd te horen en de eerste toen ik het hoorde verstond ik echt ATHLEEEETIC ATHLEEEETIC! Totdat ik mezelf wakker schudde en me realiseerde dat ik gewoon echt in Camp Nou was en niet in San Mamés en dat de heer Lionel Messi echt voor mijn neus de spelers van Real Mallorca het nakijken gaf! En na de eerste goal van Messi kon het niet meer op, binnen 15 minuten heeft de heer Messi een hattrick achter zijn naam staan en iedereen die nog twijfelde aan de vorm van Messi is gerust gesteld... Hij kan het nog en hij doet het nog en gewoon even 3x!! Nu moet ik toegeven dat Real Mallorca niet zoveel voorstelde deze avond.... Ook de heer Puyol maakte nog minuutjes, de jonge Cuenca speelde de keeper uit en maakte een goal, de andere jongeling Gerard maakte zijn opwachting en de heer Alvés maakte nog een goal.

Het jongetje die samen met zijn vader voor me zat was echt vermakelijk. Hoe hij zei: dat was goed he van Abidal en hoe zijn vader zei nee zoon dat is Keita (oh het was trouwens echt Abidal :P).... Hoe hij elke keer vol verbazing om zich heen keek en de mensenmassa van Camp Nou in zich opnam.... Hoe hij het MEEESSSSi moeiteloos overnam en zorgde dat hij elke keer applaudisseerde als zijn vader dat deed. Op een gegeven sprong hij op van zijn stoel en aangezien we vooraan zaten in de tweede ring bezorgde hij zijn vader de schrik van zijn leven! De volgende 5 minuten zat het jongetje strak op zijn stoeltje en durfde hij zich niet te verroeren, maar al snel ging hij weer helemaal op in de wedstrijd (samen met zijn vader natuurlijk). Toen zijn vader hem zijn bodywarmer aan wilde trekken omdat het iets koeler was geworden, sputterde het jongetje tegen want dan zou niemand meer de naam achterop zijn Barcelonashirt kunnen lezen: Messi! Ik had duidelijk een nieuw vriendje gemaakt, want aan het eind van de wedstrijd zwaaide het jongetje met een brede gilmlach me nog even uit! Ik zag voor me hoe hij thuis zijn moeder zou vertellen over de wedstrijd, op school zijn vriendjes en hoe hij die avond zou dromen over de hattrick van Messi! Ik zwaaide hem uit, wierp nog een blik over het veld, nam afscheid van Camp Nou en besloot ook het stadion te verlaten en mijn vriendinnen weer op te zoeken in de stad! Dit was dan mijn debuut in het stadion en ik ben blij dat ik mijn debuut heb kunnen maken samen de kleine Barçafan en zijn vader. De hattrick van Messi, de 5-0, de sfeer in het stadion, maar ook de vader en zijn zoon hadden mijn debuut in Camp Nou tot een I-Will-Always-Know-What-I-Did-29/10/11 gemaakt :)

Het weekend werd afgesloten met een aanval van everzwijnen in de nacht in een donker parkje, een hele klim naar een oplichtend kerkje dat niet open was en een ontmoeting met twee Turkse jongens waar we mee de stad ingegaan zijn, hebben gegeten en waar ik de hele nacht mee heb gepraat over voetbal en Turkije! Met de uitnodiging op zak om een keertje in Turkije te komen en daar voetbal te kijken duik ik nog snel 2 uurtjes mijn bed in voordat de terugreis begint! De terugreis verloopt iets minder soepel, tijdens de landing krijg ik opeens onwijze druk in mijn hoofd aan de kant waar ik geopereerd ben voor de zomer.... Het werd erger en erger en de dagen die volgden bleef ik er last van hebben! Eenmaal in Bilbao aangekomen werd uitgang opeens weer ‘irteera' (Baskisch) of ‘salida' (Spaans) en niet ‘sortida' (Catalaans), werden woorden opeens weer afgemaakt (in het Catalaans mist vaak de laatste letter in vergelijking met Spaans) en hadden c's geen accenten (ç).... Catalaans is een raar taaltje (mix van Frans/Italiaans/Portugees en Spaans ofzo :P) en naar mijn mening is Spaans toch mooier! Daarnaast blijft Baskisch een taal apart en met geen andere taal te vergelijken en juist daarom meer interessant (sorry Catalaantjes :P)

Ik heb inmiddels alweer genoeg dingen meegemaakt, maar daar schrijf ik graag over in mijn volgende blog want ik zal zo weer richting Bilbao ;)

Agur!